Encyklopedja Kościelna/Affectio
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Affectio, affectus. Tém mianem w prawie kanoniczném oznaczają się beneficja, których obsadzenie zdaje się należyć, lub należy do Papieża (Extrav. comm. Ad Romani, de Praeb.) Ztąd dwa są główne gatunki beneficjów affektowanych. Jedne, nazywają się przez Papieża affektowane, gdyż on sam tylko obsadzić je może, jako zarezerwowane, czyli takie, których obsadzenie sam sobie wyraźnie zastrzegł; drugie, wprawdzie nie ulegające temu wyłączeniu i do dyspozycji miejscowego biskupa należące, ale na ten jeden raz affektowane, gdyż Papież coś takiego uczynił, co okazuje, że ma nateraz chęć ich obsadzenia. Np., jeżeli Papież ustanowił dla beneficjum koadjutora, jeżeli dał tak zwane mandatum de providendo (o. a.) wprzód, nim beneficjum zawakowało, jeżeli, na mocy prawa prewencji, konferował komu nieważnie beneficjum, dla tego, że jeszcze nie zawakowało. We wszystkich tych i tym podobnych wypadkach, jeżeli udzielenie przez Papieża beneficjum skutku nie osiągnęło, uważa się ono na ten raz affektowane, t. j. takie, które sam Papież chce obsadzić, i dla tego biskup nie może go nikomu udzielić, dopóki się z tém do Papieża nie odniesie (Barbosa, De Rebus Ecclesiae lib. III, cap. 13 n. 90). U nas affekcja oddawna nie ma użycia. S.
