Encyklopedja Kościelna/Aerjusz i Aerjanie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Aerjusz i Aerjanie. Aeriusz rodem z Pontu, arjanin, przyjaciel Eustacjusza, semiarjańskiego biskupa Sebasty w Armenji, który go też wyniósł na kapłaństwo i przełożeństwo nad domem ubogich w Sebaście, oko. 360 r. Niedługo jednak wystąpił A. przeciwko swemu przyjacielowi i dobroczyńcy i dał początek nowéj sekcie, opisanej przez Epifanjusza (haer. 75). Zaprzeczał biskupom władzy nad kapłanami; potępiał obrzędy kościelne i obchód świąt; zaprzeczał skuteczności modlitw i innych dobrych uczynków; odrzucał stałe posty. Jego dość liczni zwolennicy zgromadzali się w lasach i jaskiniach. Pościli w niedziele, a środy, piątki, soboty i post wielki przepędzali na biesiadach. Sekta ta istniała jeszcze w V wieku.
