Encyklopedja Kościelna/Adelard

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Encyklopedja Kościelna (tom I)
Redaktor	Michał Nowodworski
Data wyd.	1873
Druk	Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[39] Adelard, Adelhardus, Adalhardus, syn Bernarda, brata Pepina, króla fraucuzkiegofrancuzkiego. Opuściwszy wysokie stanowisko na dworze Karola W., przyjął suknię zak. św. Benedykta w Korbei, a gdy tu nie miał spokoju od swych krewnych, którzy go często odwiedzali, udał się na górę Kassyno. Wyrwał go przecież ztamtąd Karol W., uczynił opatem klasztoru w Korbei i swym doradcą. Po śmierci Karola W., Adelard zmuszony był rządzić Italją, w imieniu małoletniego króla Bernarda, co mu przeszkodziło do pracy około ugruntowania wiary chrześć. w Saksonii. Gdy Ludwik Pobożny objął tron, starał się przedewszystkiém usunąć poprzednich doradców swego ojca. Z tego powodu Adelard popadł w niełaskę, wypędzony z opactwa i na wygnanie do Akwitanii skazany, przywrócony w r. 821, zm. ok. r. 825. Zostawił Statuta Corbeiensis ecclesiae (ap. D’Achery, Spicileg t. IV, ed. novae t. I), i Capitula 52 admonitionum in Congregatione (ap. Mabillon, Annal. Ord. s. Bened. sc. IV). Pamiątka jego obchodzi się d. 2 Stycznia (Martyrol. franc.). Żywot św. Adelarda opisał jego uczeń Paschazy Radbert (zm. 865 r.) i cały znajduje się ap. Bollandist. Acta ss. Januar. t. I. Drugim żywotopisarzem św. Adelarda jest Gerard, także z klasztoru korbejskiego, potem opat Silvae Majoris (Sauve-Majeure) w Gaskonii, żyjący w półowie XI wieku. Przerobił on tylko żywot przez Paschazego napisany i dodał o cudach późniejszych wiadomość (ap. Bolland. l. c. i Mabillon, l. c.  X. W. K.