Encyklopedja Kościelna/Adalbert i Klemens

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Encyklopedja Kościelna (tom I)
Redaktor Michał Nowodworski
Data wyd. 1873
Druk Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Adalbert, czyli Aldebert i Klemens, dwaj biskupi, awanturnicy VIII w. w Niemczech. Klemens, rodem szkot, był racjonalistą, odrzucał powagę ojców Kościoła i soborów, głosił nawet błędy żydowskie i nader luźną moralność; sam téż żył w nałożnictwie. Zwolenników miał nie wielu. Większéj renomy używał Adalbert, którego nauka była mieszaniną zabobonności i racjonalizmu. Odrzucał on cześć świętych, spowiedź, piorunował pko pielgrzymkom pobożnym, a z drugiej znów strony nosił się z jakimś listem z nieba spadłym, rozdawał swoje włosy i paznogcie jako relikwie i pogańskim ceremoniałem wznosił na polach małe kapliczki, zwane kościołami Adalberta. Na przedstawienie Bonifacego, apostoła Niemiec, synod w Soissons r. 744 potępił tego kacerza. Potępienie to powtórzył następny synod niemiecki i sam A. został uwięziony. Wydobywszy się z więzienia, A. po dawnemu szerzył błędy. R. 745 potępił tak Klemensa jak Adalberta Papież Zacharjasz. Adalbert nie poprzestawał szerzyć swoich błędów, dlatego był w Moguncji degradowany i w Fuldzie, w klasztorze osadzony. Ztamtąd uciekł, ale od pastuchów zrabowany i zabity. O Klemensa dalszych losach nic niewiadomo. Cf. Seiters, Bonifacius etc. gdzie rzecz dobrze przedstawiona i wyjaśnione niesłuszne naciągania w tej sprawie niektórych historyków protestanckich.