Encyklopedja Kościelna/Abel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Abel, hebr. Hebel, drugi syn Adama i Ewy, przedstawiciel życia pasterskiego, koczującego. Nazwisko to wywodzą z hebr. habal (chuchnął, tchnął; zkąd hebel, dech); prawdopodobnie jednak źródłosłów jego znajduje się w języku dawniejszym, od którego wyszły semityckie. W assyryjskim bardzo często spotyka się habal, hablu, w znaczeniu syna; co daleko lepiéj odpowiada nazwiskom pierwszych ludzi (adam — człowiek, hewa v. havva — matka, kain — odróśl, enosz — mąż), aniżeli dawniejszy wywód. Ob. Schrader, Die Keilinschriften u. d. Alte Test., Giessen. 1872. s. 8. Jako głowa swéj rodziny, A. składał ofiary Bogu nie tak, jak starszy brat jego Kain, ojciec pokolenia rolniczego. Bóg, przez wznoszenie się dymu z ofiar Abla, okazywał, że te ofiary są mu przyjemne. To wznieciło zazdrość w sercu Kaina do tego stopnia, iż własną ręką brata swego zabił (Gen. 4, 1—16). Ponieważ A. poległ z ręki rodzonego brata, jest przeto figurą morderstwa, popełnionego na Chrystusie przez własnych współplemienników. Cf. Hebr. 12, 24. S. Augustin. contra Faustum, l. 12. c. 9. Podania wschodnie o Ablu ob. Fabricii, Codex Pseudepigr. Vet. Test. I. 104. Herbelot, Biblioth. orient. Według nich, zabójstwo miało się stać ok. Damaszku. Cf. Pococke, Beschreibg des Morgenland., II. 168. X. W. K.
