Encyklopedja Kościelna/Abarbanel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Abarbanel, don Izaak, ur. r. 1437 w Lizbonie z bogatych rodziców, starannie wykształcony w rabińskich naukach, szanowany przez króla Alfonsa V, który w ważnych razach często jego zasięgał rady. Po śmierci tego króla rozpoczęły się dla Ab. dni nieszczęsne. Don Juan II chciał go życia pozbawić, dla tego schronił się on do Kastylji, ale gdy Ferdynand zarządził wygnanie żydów, przeniósł się do Neapolu, ztamtąd do Korfu, a następnie do Monopolis w Apulji, gdzie napisał swój Komentarz na Daniela, p. t. Źródła Zbawienia (Maaine Hajeszuah), w którym zapowiedział przyjście Mesjasza za 70 lat. Najwięcej pisał w Monopolis i w Wenecji, gdzie um. 1508. Jego egzegetyczne pisma są u żydów w wielkiém poważaniu, i rzeczywiście pomiędzy rabińskimi komentatorami zajmuje on przedniejsze miejsce; pozwala sobie jednak częstokroć na długie i do rzeczy nienależące oddalania się od tekstu, choć te zboczenia świadczą, zawsze o jego erudycji; pisał płynnym, niekiedy nawet wykwintnym stylem hebrajskim. Pisma jego drukowane są w części, z dodaniem obok łacińskiego tłumaczenia. Jeden z synów A. został chrześcijaninem. Cf. Chri. N. Wolfius, Biblioth. Hebraea, Hamb. 1733. N.
