Dunajcowe szczęście
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Dunajcowe szczęście |
| Pochodzenie | Imiona świata |
| Wydawca | Wydawnictwo „Droga“ |
| Data wyd. | 1934 |
| Druk | Drukarnia Artystyczna |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
DUNAJCOWE SZCZĘŚCIE
Dunajcowa woda — chyża, chyża...
Dunajcowe kamienie — śliskie.
Nad Dunajcem wieczór się zniża —
nad Dunajcem szczęście łatwe, bliskie.
W łatwe szczęście trudno uwierzyć —
czy nasycisz niem serce głodne?
Dunajcowe kamienie — chłodne.
Dunajcowa woda bieży, bieży...
Księżyc płynie — coraz mniejszy — coraz wyżej —
aż o świcie za góry się schroni...
— W dunajcowej wodzie (chyżej, chyżej...)
dunajcowe szczęście utonie.
