Druga księga dżungli (tłum. Birkenmajer)/Prawo Dżungli
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Druga księga dżungli |
| Wydawca | Wydawnictwo „Mewa” |
| Data wyd. | 1947 |
| Miejsce wyd. | Katowice |
| Tłumacz | Józef Birkenmajer |
| Tytuł orygin. | Jungle Book Two |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
- Ażeby dać wam jakie takie pojęcie o przeogromnej rozmaitości Puszczańskiego Prawa, przetłumaczyłem wierszem garść przepisów, odnoszących się do gromady wilczej (Baloo wygłaszał je zawsze jakby monotonnym półśpiewem). Przepisów tych, trzeba wam wiedzieć, jest po stokroć i jeszcze raz po stokroć więcej, może jednak wiersze poniższe wystarczą wam jako wzory prostszych prawideł.
- Ażeby dać wam jakie takie pojęcie o przeogromnej rozmaitości Puszczańskiego Prawa, przetłumaczyłem wierszem garść przepisów, odnoszących się do gromady wilczej (Baloo wygłaszał je zawsze jakby monotonnym półśpiewem). Przepisów tych, trzeba wam wiedzieć, jest po stokroć i jeszcze raz po stokroć więcej, może jednak wiersze poniższe wystarczą wam jako wzory prostszych prawideł.
Oto jest zbiór Praw dżungli — jak niebo wieczysty, niemylny.
Ginie wilk, co je łamie; wilk co ich słucha, jest szczęśliw i silny.
✽
Jak pnącze, co pień opasuje, tak Prawo wkoło nas się winie:
Bo wilk jest siłą drużyny, a wilka siła — w drużynie.
✽
Pij do syta, lecz w miarę. Kąp się codziennie od kity do głowy,
A pomnij, że dzień jest od spania, a noc przeznaczona na łowy.
✽
Niech szakal się łasi tygrysom! Lecz ty, gdy wyrośniesz, o szczenię,
Pamiętaj, że wilk jest łowcem — i sam ma zdobywać jedzenie.
Nie kłóć się z kniei władcami: Tygrysem, Niedźwiedziem, Lampartem,
Nie drażnij Hathiego, gdy milczy, a dzika w komyszy nie obraź złym żartem!
✽
Gdy się spotkają dwa stada i nie chcą sobie ustąpić uprzejmie,
Leż spokojnie — bo może starszyzna bezkrwawo spór ten rozejmie.
✽
Gdy zwaśnisz się z wilkiem z drużyny, sam na sam się bijcie we dwójkę,
By złego przykładu nie dawać i nie osłabiać drużyny przez bójkę.
✽
Nora jest wilka schronieniem, a gdzie on swój dom ustanowi,
Nie wolno tam wejść nawet Radzie, nawet Drużyny Hersztowi.
✽
Nora jest wilka schronieniem, lecz gdy ją wykopał nazbyt widocznie,
Rada mu przyśle przestrogę, ażeby się przeniósł niezwłocznie.
✽
Gdyś zaczął łów przed północą, milcz — nie budź lasu szczekaniem,
Bo spłoszysz nam wszystką zwierzynę i my bez łupu zostaniem.
✽
Poluj dla siebie, dla szczeniąt, dla druhów. Krew taka nie brudzi!
Lecz bez potrzeby nie poluj! — Po siedemkroć wara polować na ludzi!
✽
Gdy porwiesz zdobycz słabszemu, nie pożrej wszystkiego w chełpliwej próżności.
Nędzarz jest w Prawa opiece — więc zostaw mu skórę i kości!
✽
Zdobycz drużyny ma służyć za jadło całej drużynie,
A kto by tę zdobycz chciał unieść do własnej nory — niech zginie!
✽
Zdobycz wilka jest jego własnością. On rządzi nią prawem wszelakim;
Lecz póki sam wilk nie pozwoli, drużyna musi obywać się smakiem.
✽
Szczenię, nim rok ukończy, powinno się suto odżywiać.
Gdy ono jadła od kogo zażąda, nie wolno się jemu sprzeciwiać.
✽
Wilczyca ma prawo do leża. Gdy samcom powiodą się łowy,
Wolno jej żądać dziesięcin dla wilcząt — i nigdy nie dozna odmowy!
✽
Wilk-ojciec jest panem w swej norze. To wolny myśliwiec-włóczęga!
Sądzi go jeno Rada, a władza drużyny go nie dosięga.
✽
Gdy Prawo jest w czymś niedokładne, szukajcie pomocy w swym Herszcie:
On starszy, mocniejszy i mędrszy — więc jego przepisów się dzierżcie!
✽
Takie są Prawa Puszczańskie. Wyliczyć je wszystkie — niepodobieństwo!
Lecz sercem Prawa i głową i kośćcem... jest posłuszeństwo!
