Dekret 14 Stycznia 1812 zawieraiący przepisy względem zapobieżenia dezercyi woyska Xięstwa Warszawskiego w głąb kraiu
| Dekret 14 Stycznia 1812 zawieraiący przepisy względem zapobieżenia dezercyi woyska Xięstwa Warszawskiego w głąb kraiu | |||
| Publikator: Dziennik Praw Księstwa Warszawskiego. T. 4 (1812), nr 39, str. 119-132 Zobacz też: Postanowienie Namiestnika Królewskiego, z dnia 10. Lutego 1816 r. oznaczaiące karę na przechowuiących zbiegów Woyskowych |
Zostawiaiąc w swoiéy mocy prawo Kommissyi Rządzącéy karę Tysiąca Złotych polskich za przechowanie dezertera i dochodzenie onéy w Sądach Kryminalnych stanowiące, wymierzenie i wykonanie kar ninieyszym dekretem wskazanych na Urzędników przekonanych o zaniedbanie śledzenia dezerterów lub urlopników niepowracaiących na terminie wyiścia urlopu, Władzom Administracyinym powierzamy.
Takowe wezwanie odebrawszy Prefekt winien iest natychmiast przesłać Podprefektowi właściwemu, a ten niezwłocznie wyda rozkaz do Wóyta lub Burmistrza gminy z któréy zbieg iest rodem, ażeby go śledził i schwytawszy, do naybliższéy woyskowéy kommendy odesłał; kommenda woyskowa odebrawszy zbiega, wyda przystawuiącemu kwit z wyszczególnieniem imienia, Nazwiska, lat, broni i Półku do którego należy zbieg przystawiony, o czém Generał kommenderuiący w Departamencie uwiadomionym przez Władze cywilne będzie.
Gdyby po ścisłém śledzeniu okazało się, iż zbieg nie znayduie się w gminie, natenczas Wóyt lub Burmistrz przez Podprefekta donieść o tém winien Prefektowi, który Generała kommenderuiącego w Departamencie, a ten Półkownika uwiadomić o tém iest obowiązany.
Gdyby po nastąpionym śledzeniu kiedykolwiek ieszcze zbieg pokazał się w gminie, Wóyt lub Burmistrz przytrzymać go natychmiast i stosownie do przepisów powyższego Artykułu 3go odesłać do naybliższéy woyskowéy kommendy powinien.
Gdyby z czasem dowiedzioném było, iż zbieg podczas śledzenia był w gminie, lub późniéy w gminie pokazawszy się nie został przytrzymanym i odesłanym, natenczas Generał kommenderuiący w Departamencie wezwie Prefekta o wymierzenie kary na Prezydenta, Burmistrza lub Woyta który zbiega niedbale śledził lub umyślnie zataił.
Ta kara za pierwszém zdarzeniem niemnieysza iak złotych trzysta ani większa iak złotych sześćset, a to stosownie do stanu i możności Urzędnika bydź powinna.
Prócz tego winny Urzędnik obowiązany będzie wynadgrodzić szkodę uczynioną Półkowi w effektach skarbowych przez zbiega zabranych. Rzetelność zaś i obrachunek téy szkody przez Radę Gospodarczą podane, zaświadczą Generał kommenderuiący w Departamencie i Dyrektor Generalny Popisów.
Jeżeli Urzędnik iuż raz ukarany za niedbalstwo podobnego przewinienia powtórnie dopuści się, natenczas prócz powyższéy kary, i wynadgrodzenia Półkowi, oddalonym od urzędu bydź powinien.
Od ogłoszenia nienieyszego Dekretu żadne urlopy woyskowym wydawane nie będą tylko z obowiązkiem dla okaziciela, aby przybywszy do gminy do któréy za urlopem udać się ma prawo, natychmiast zameldował się władzy mieyscowéy, przedstawił iéy służący mu urlop, i o wizę onegoź prosił.
Również zaleconem każdemu woyskowemu będzie, aby maiąc powracać do swego korpusu, przed wyiściem z gminy, w któréy bawić się miał pozwolenie zameldował się władzy mieyscowéy i prosił, aby dzień w którym chce wychodzić z gminy, był przez Urzędnika mieyscowego na urlopie iego zapisanym.
Woyskowy który bez wizy urlopu powyższemi Artykułami przepisanéy powróci do korpusu, aresztem ośmiodniowym ukaranym będzie.
W celu ułatwienia takowego porządku, Prezydent, Burmistrz, lub Wóyt oprócz ogólnéy Xięgi ludności Dekretem Naszym dnia 18 Stycznia 1810 roku nakazanéy, utrzymywać będzie listę oddzielną przybywaiących do gminy za urlopem woyskowych i w téy zapisze dzień w którym przybywaiący meldowali się, czas zamierzonego im urlopu, dzień w którym oświadczyli że chcą wychodzić z gminy.
Gdyby urlopnik po wyszłym terminie urlopu znaydował się ieszcze w gminie, a pozwolenia w niéy bawienia dłuższego nieokazał, Wóyt lub Burmistrz przytrzyma go i odeśle do naybliższéy kommendy woyskowéy.
Względem urlopnika, któryby dwa tygodnie przetrzymał urlop, Półkownik wyżéy opisanym sposobem zamelduie Generałowi kommenderuiącemu w Departamencie, a ten iako i Urzędnicy Administracyini postąpią sobie we wszystkim sposobem Artykułem 2., i 3. Dekretu ninieyszego przepisanym.
Gdyby Wóyt, Burmistrz lub Prezydent niemógł udowodnić listą utrzymywać się maiącą dopełnionych przez siebie, a ninieyszym Dekretem przepisanych względem urlopnika formalności, a ten nie stanąwszy we dwa tygodnie pod upłynionym terminie urlopu, był za dezertera deklarowanym; Wóyt, Burmistrz lub Prezydent zniewolonym będzie wynadgrodzić szkodę uczynioną Półkowi w effektach skarbowych, przez urlopnika zabranych, stosownie do Artykułu 6go ninieyszego Dekretu a gmina na mieysce niestawiaiącego się wybierze losem zastępcę dla Półku z którego urlopnik uszedł.
Gdyby zaś okazało się, że Wóyt Burmistrz lub Prezydent wiedział o ukrywaiącym się w gminie Urlopniku, urlop swóy przetrzymuiącym, a takowego nie przytrzymał, w tedy podług Artykułu 6go postąpiono będzie z nim.
Ile razy stósownie do Artykułu 23 Dekretu Naszego 18. Stycznia 1810 roku Prezydent, Burmistrz lub Wóyt będzie w przypadku sporządzenia wywodu słównego z człowieka nowo przybyłego do gminy i zameldowanego mu przez właściciela Domu w ktorym się znayduie, a niebędącego w stanie złożyć przyzwoitego zaświadczenia, szczególnieysza na to baczność dana bydź ma, czyli człowiek takowy do woyska nienależy, a ieżeli się należącym do woyska bydź okaże, w tenczas iuż nie do właściwéy gminy lecz podług przepisu Artykułu 3go ninieyszego Dekretu, do naybliższéy kommendy woyskowéy odesłanym bydź powinien.
Gdy Prezydent, Wóyt lub Burmistrz w celu przekonania się czyli człowiek obcy do gminy przybyły, iest do inney gminy należącym, albo należącym do woyska, lub tylko do gatunku włóczęgów, uznał potrzebę przytrzymania lub aresztowania onegoż, takowe przytrzymanie lub aresztowanie dłużéy nad 24. godzin trwać niepowinno i Prezydent, Wóyt lub Burmistrz po upłynieniu tego czasu postąpi sobie z czlowiekiem zatrzymanym podług przepisów do kondycyi człowieka stósownych.
Generałowie kommenderuiący w Departamentach upoważnieni są śledzić potaiemnie po wszelkich Gminach ieżeli się nie znayduie w nich zbieg lub urlopnik niewracaiący, a takowego schwytawszy, wezwać Prefekta o wymierzenie kary na niedbałego lub występnego urzędnika. Gdyby zaś potrzeba zbroynéy rewizyi gminy iakowéy okazać się kiedy miała, takowa tylko na przedstawienie Ministra Naszego Woyny za wyraźnym Naszym dozwoleniem nastąpić może.
Gdy rozrządzenia w ninieyszym dekrecie zawarte są tylko uporządkowaniem dokładnieyszém przepisów Artykułu 47 Dekretu Naszego dnia 9. Maia 1808 roku oraz Artykułu 23 Dekretu Naszego 18. Stycznia roku 1810; mieć chcemy, aby też urządzenia rozciągnione były, i do tych Zbiegów lub Urlopników, którzy dotąd po Gminach znayduią się.
Kary pieniężne tak od prywatnych, iako i urzędników w skutku ninieyszego dekretu ściągane do Kass publicznych Powiatowych wpływać będą, zapłata iednak za effekta zbiegłego za pośrednictwem Prefekta lub Podprefekta do Półków oddawana bydź ma prosto, i przed wpłynieniem onéy do Kassy Powiatowéy.
Dopełnienie ninieyszéy Naszéy Woli i umieszczenie w Dzienniku Praw Ministrom Naszym Xięstwa Warszawskiego w czém do którego należy zalecamy.
| Zgodno z Oryginałem | Minister Sekr: Stanu |
| Felix Łubieński | Stanisław Breza. |
| Minister Sprawiedliwości | |
| (L.S.) | Zgodno z Oryginałem |
| (L. S.) Minister Sekr: Stanu | |
| Antoni Joneman | (podpisano) Stanisław Breza. |
| Sekr: Jeneralny. |
Dzień ogłoszenia d. 10 Lutego 1812.
