Biblia Królowéj Zofii/Rut
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Biblia Królowéj Zofii |
| Wydawca | Nakładem ks. Jerzego Henryka Lubomirskiego |
| Data powstania | XV w. |
| Data wyd. | 1871 |
| Druk | Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Tłumacz | zbiorowy |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
[1] e dnyoch só̗dzey genego, tedi gdisz só̗dza nad ludem bil, sstal syó̗ glod w zemy. Przenszeto wiszedl czlowyek s Bethlema ludowa do kraia Moabskego, chczó̗cz tam podrosznykem bicz s swó̗ zonó̗ a se dwyema sinoma. Temu dzano Elymelech, a zenye gego Noemy. Dwa sini gego, geden Maalon, a drugy Telyon*, Ewfrateyscy s Bethlema ludowa. A wszedszi do kraia Moabskego, tam bidlyly. Y umarl Elymelech, mó̗sz Noemy, a ostała sama s sini. Y poió̗lasta sobye szoni Moabycske, z nychsze gena rzeczona Orffa, a druga Ruth. Y bily tam dzesyó̗cz lyat, a obasta umarla, Maalon y Telyon. y ostala szona syrotó̗ po dwu sinu y po mó̗szu. A wstawszi, chczó̗cz do swey wloscy gydz s obyema nyewyastama[a] s kraia Moabskego, bo bila usliszala, isze wezrzal bog na swoy lyud, a dal gym pokarm: a tak wiszla s myasta swego pó̗tnycstwa s obyema nyewyastama, a iusz na drodze só̗cz, chczó̗cz syó̗ wrocycz do zemye ludowi, rzekla k nyma: Gydzta do domu swey macyerze, uczin s wama pan mylosyerdze, iakosta wi uczinyle s umarlimy y se mnó̗. Day wama nalescz pokoy w domyech tich mó̗szow, gysz syó̗ wama dostanó̗. Y poczalowala ge. A onye wznyozwszi glos, poczó̗lesta plakacz, rzekó̗cz: S tobó̗ poydzewye k twemu lyudu. Gymsze ona ot- powye: Wroczta syó̗, dzewki moge. przecz gydzeta se mnó̗? nye mamcy wyó̗cey sinow w mem szywocye, nye domnymayta syó̗, bista mogle se mnye wyó̗cey mó̗sze myecz. Wroczta syó̗, dzewki moabycske, y odidzyta, bo iuszem staroscyó̗ nawyedzona, any sposobyona ku prziwyó̗zanyu malszenskemu. Bo acz bich mogla teyto noci poczó̗cz sini y porodzicz, a wi chcyele czekacz, doió̗dbi nye wirozli z dzecynskich lyat: drzewyey bó̗dzeta babye, nyszly swadzbi s nymy doczekacye. Nyechayta, proszó̗, dzewki me. bo wasz smó̗tek wyó̗cey myó̗ mó̗cy a ucyó̗sza, a wiszla gest ró̗ka bosza przecywo mnye. A onye wznyoszi* glos, wtore poczó̗lesta plakacz. Orffa czalowawszi swyekrew, wrocy syó̗. ale Ruth dzerszala syó̗ swyekrwye swey. Geysze rzecze Noemy: Tocz syó̗ wrocyla rodziczka twa k lyudu swemu y k swim bogom, gydzi s nyó̗. Ona otpowye: Nye przecyw my syó̗, bich cyebye ostala y odeszla, dokó̗dkoly syó̗ obrocysz, poydó̗ s tobó̗, a gdzesz ti bidlycz bó̗dzesz, y ia spolu bidlycz bó̗dó̗ s tobó̗. Lyud twoy, lyud moy, bog twoy, bog moy. a ktora cyó̗ zemya przymye umarló̗, w teysze y ia umró̗, a tu uczinyó̗ sobye myasto pogrzebne. To my bosze day, a to my uczin, isze gena szmyercz myó̗ s tobó̗ rozdzely. A to uzrzawszi Noemy, isze zatwardzalim umislem Ruth bila syó̗ uparla s nyó̗ gydz: wyó̗cey gey nye bronyla, any syó̗ wrocycz zasyó̗ radzila. Y bralesta syó̗ spolu, prziszlasta* do Bethlema. A gdisz w myasto weszlesta, richla nowyna syó̗ roznyosla, ysze mowyli nyewyasti: to gest ta Noemy. Gym ona otpowyedzala: Nye wziwaycye myó̗ Noemy, to gest krasna, ale wziwaycye myó̗ Amara, to gest gorzka, bo gorzkoscy myó̗ napelnyl barzo wszechmogó̗ci. Wiszlam bila pelna, a proznó̗ myó̗ nawrocyl pan. Przeto przecz myó̗ zowyecye Noemy, ió̗sz pan ponyzil y zamó̗cyl wszechmogó̗ci? Przeto prziszla Noemy s Ruth Moabskó̗, s swó̗ nyewyastó̗, s zemye swego pó̗tnyczstwa, a wrocyla syó̗ do Bethlema, gdisz ió̗czmyen pyrwi znó̗.
I bil mó̗sz, rodzicz Elymelechow, czlowyek moczni a wyelykego gymyenya, ymyenyem Boos. Y rzekla Ruth Moabytska ku swey swyekrwy: Kaszeszly, poydó̗ na pole, a bó̗dó̗ klosi zbyracz, gysz padaió̗ z ró̗ku zenczow, gdzeszkoly naydó̗ przyiaszn myloscywego gospodarza. Iazto[2] ona otpowye: Gydzi, ma dzewko. A tak obszedszi*, zbyrala klosi na zad po zenczoch. Y przigodzilo syó̗, isze to pole myalo pana Booz, gen bil z rodu Elymelechowa. A tedi on gydó̗cz s Bethlema, rzecze ku zenczom: Bog s wamy! Ony otpowyedzely: Poszegnay cyebye pan. Y rzecze Booz ku przistawowy, gen za zenci stal: Czyia gest to dzeweczka? Gen otpowyedzal: Ta gest Moabitska, iasz prziszla s Noemy s kraia Moabytskego, a prze (?) prosyla[3], abi klosi zbyrala, gisz ostawaió̗, chodzó̗cz za zenci. ot iutra asz do nynyeyszego czasu stoy na polyu, nygdzey syó̗ do domu nye wraczaió̗cz. Y rzecze Booz ku Ruth: Slisz dzewko, nye chodz na gyne pole zbyracz klosow, any odchadzay s tego myasta, ale prziló̗cz syó̗ ku mim dzewkam. gdzeszkoly bó̗dó̗ szó̗cz, naslyaduy gich. Bocyem przikazal mim dzeweczkam, abi cyebye nygeden nye smó̗cyl. Gestly bó̗dzesz pragnó̗la, gydzi ku lagwyczam a py (pij) z nych wodó̗, z nychszeto ma czelyadz pyge. Tedi ona padszi na zemy na swe oblycze, poklonywszi syó̗ gemu, rzekla: Otkó̗d mnye to gest, yszem nalyazla myloscz przed twima oczima, a raczisz myó̗ znacz, goszcynó̗ szonó̗? Gey on otpowyedzal: Powyadano my, czsosz uczinyla swey swyekrwy po smyercy gey mó̗sza, a szesz opuscyla swe przyiacyele y zemyó̗, w nyeyszesz syó̗ urodzila, a prziszlasz k lyudu, gegoszesz nye wyedzala. Otplacy tobye bog twego uczinku, a pelnó̗ mzdó̗ przymyesz ot pana boga Israhelowa, k nyemuszesz prziszla y ucyekla pod gego skrzidle. Ona otpowye: Nalyazlam myloscz przed twima oczima, panye moy, genszesz myó̗ ucyeszil, a mowylesz ku syerczu sługy twey, bo nye gestem (!) rowna nyszadney z dzewek twich. Y rzecze k nyey Booz: Gdisz bó̗dze godzina gescz, przidzi sam, a gedz chleb, a omocz skibó̗ swp w o...
Karty kodeksu szaroszpatackiego
- ↑ Karta kodeksu nr 99
