Biblia Gdańska/Proroctwo Sofoniaszowe 2
I. Napomnienie ludu Iudskiego do pokuty 1 — 3. II. z przedłożeniem przykładów niektórych srogiéy kaźni Bożéy 4 — 15.
Weyrzycie w się, weyrzycie w się, mówię, o narodowie przemierzli!
2. Pierwéy niżeli wynidzie dekret, i niż dzień iako[1] plewa przeminie; pierwéy niż przyidzie na was gniew zapalczywości Pańskiéy, pierwéy niż przyidzie na was dzień gniewu Pańskiego.
3. Szukaycie Pana wszyscy pokorni na ziemi, którzy sąd iego czynicie; szukaycie sprawiedliwości, szukaycie pokory, snadź się ukryiecie w dzień zapalczywości Pańskiéy;
II. 4. Bo Gaza opuszczona będzie, i Aszkalon spustoszony, Azot w południe wyrzucą, a Akkaron wykorzeniony będzie.
5. Biada mieszkaiącym w krainie pomorskiéy, narodowi Cereteyczyków! słowo Pańskie przeciwko wam iest, o ziemio Chananeyska Filistyńczyków! że cię tak wytracę, aby nie było obywatela.
6. I będzie kraina pomorska owczarniami i budami pasterskiemi, i oborą dla trzód.
7. Będzie téż i ostatkowi domu Iudskiego krainą dla pasienia; w domach Aszkalon na wieczór legać będą, gdyż ie nawiedzi Pan Bóg ich, i przywróci zaś więźnie ich.
8. Słyszałem urąganie Moabczyków i hańbienie synów Ammonowych, któremi urągali ludowi moiemu, i wynosili się na granicach ich.
9. Przetoż żywię Ia, mówi Pan zastępów, Bóg Izraelski, że się Moab stanie iako Sodoma, a synowie Ammonowi iako Gomora, mieyscem pokrzyw i iamą solną i pustynią aż na wieki; ostatki ludu mego rozchwycą ie, i pozostali z ludu mego osiędą ie.[2]
10. To ie spotka za pychę ich, iż lżyli, i wynosili się nad lud Pana zastępów.
11. Straszny im będzie Pan, bo sprawi, że schudną wszyscy bogowie ziemi; i będzie mu się kłaniał każdy z mieysca swego, wszystkie wyspy narodów.
12. I wy téż, Murzynowie! mieczem moim pobici będziecie;
13. Bo wyciągnę rękę moię na północy, i wytracę Assura, i podam Niniwe w spustoszenie i w suszą, iako pustynią.
14. I będą trzody legały w pośrzodku[3] iego, i wszystek zwierz narodów, i pelikan i sowa na gałkach iego przebywać będą, głos ptastwa w oknach słyszany będzie, podwoie iego spustoszeią, gdy cedrowe listwowania iego odedrą.
15. Takieć będzie ono miasto weselące się, które siedzi bezpiecznie, mówiące w sercu swoiém: Iam miasto, a oprócz mnie[4] niemasz takiego. Iakoć się stało spustoszeniem! iaskinią zwierzowi! każdy przechodzący przez nie zaświśnie, i kiwać będzie ręką swoią.
 Proroctwo Sofoniaszowe 1 |
Proroctwo Sofoniaszowe 2 | Proroctwo Sofoniaszowe 3  |
|