Strona:PL G de Maupassant Życie.djvu/284

 Ksiądz podjął:
 — Co pani zamierza teraz uczynić?
 Wyjąkała:
 — A co ksiądz proboszcz chce, bym uczyniła?
 Odpowiedział gwałtownie:
 — Należy przerwać tą występną namiętność.
 Zaczęła płakać i głosem nabrzmiałym rozpaczą rzekła:
 — Alei on mnie już zdradzał z pokojówką; on na mnie nie zważa; nie kocha mnie, znęca się nademną, skoro tylko przejawię życzenie niezgodne z jego wolą. Cóż ja poradzę?
 Ksiądz nie odpowiadając bezpośrednio, krzyknął:
 — Więc się pani zgadza! Więc pani przyzwala! I chce to znosić! Cudzołóstwo dokonywa się pod dachem pani, a pani je toleruje! Występek pleni się przed twemi oczyma, a pani nie odwracasz wzroku? Jest-żeś pani żoną? chrześcijanką? matką?
 Łkając wykrztusiła:
 — Co ja mam uczynić?
 Odparł:
 — Wszystko raczej, niż pozwolić na taką ohydę. Wszystko, powiadam. Porzuć go pani. Uciekaj z tego splugawionego domu.
 Rzekła:
 — Kiedy ja nie mam pieniędzy, proszę księdza proboszcza i brak mi też odwagi; przytem,