Oprócz sześciu powyższych, miał Cycero w tym roku dwie mowy, które do nas nie doszły, jedne za Ptolemeuszem Auletem, królem Egiptu, drugą za L. Kalpurniuszem Pizonem Bestią.
Wypędzony z Egiptu król Ptolemeusz Auletes, przybył roku 57 do Rzymu prosić o wsparcie przeciw własnym poddanym. Mówiono o nim w senacie w miesiącu styczniu 56 roku: jedni senatorowie chcieli polecić jego na tron przywrócenie Lentulowi Spintherowi, któremu dostała się tego roku w rządy Cylicya. poblizka Egiptowi prowincya; drudzy Pompejuszowi, którego popierali pieniędzmi wierzyciele króla Aulela. Cycero, który winien byt po największej części swoje przywołanie Lentulowi, za nim się oświadczył, bez urażenia jednak Pompejusza, jak sam mówi w liście do brata Kwinta: In ea re nos et officio erga, Lentulum mirifice, et volunlati Pompeii praeclare satisfecimus. Cicero ad Quintum, II, 2. Musiał znać tę zatraconą mowę Strabo, w którego dziele (XVII i czytamy: «Cycero w jednej z swoich mów mówiąc o dochodach Egiptu powiada, że Ptolemeusz Auletes, ojciec Kleopatry, pobierał corocznie 12, 500 talentów» (100,000,000 złotych). Znaleziono także kilka wyrazów z tej zaginionej mowy, w których Cycero powstaje na chcących przedawać pomoc Rzymu wygnanym królom: «Nie pozwolę na to, aby tak mówiono w imieniu Rzeczypospolitej: daszli mi co, będziesz królem, moim sprzymierzeńcem i przyjacielem; nie daszli mam cię za nieprzyjaciela».
L. Kalpurniusz Pizo Bestia, wybrany trybunem na rok 62, nie pozwolił Cyceronowi, pospołu z kollegą Metellem Neposcm, zdać sprawę ludowi ze swego konsulatu. Roku 57 starał się o preturę, i chciał ją przekupieniem wyborców otrzymać, za co zapozwany został. Chociaż Cycero miał do niego dawną urazę, przebaczył mu jednak, dla tego że w rozruchu 25 stycznia tegoż roku ocali! życie jego przyjacielowi Sextiuszowi; bronił go tedy w sądzie przed pretorem Kn. Domicyuszem Kalwinem 11 lutego 56 roku. Cicero ad Ouintum, II, o. W tej obronie chwaląc Sextiusza, przygotował umysły do chętnego słuchania mowy, którą w miesiąc polem miał za nim powiedzieć. Cycero powiada w Filippice XI, 5, że go sześć razy bronił, i że Bestia pięć razy uwolniony, za szóstym dopiero razem był skazany.
