Strona:Siostry bliźniaczki from Kuryer Codzienny Y1896 No33 part7.jpg

 Wikary duszkiem wypił wódkę i postawił szklankę na stole.
 Na szczęście nikt z pijanej bandy nie zauważył, że mniemany ogrodnik nie wzniósł krzyku na cześć komuny.
 — A teraz, skoroś dał napiwek stróżowi, można otworzyć ci drzwi — rzekł porucznik.
 Powstał z krzesła, zdjął z kołka pęk kluczy, zataczając się podszedł do bramy i otworzył ją.
 — Idź obywatelu i kłaniaj się odemnie swej żonie — rzekł podając mu rękę.
 Wikary udał, że jej nie widzi i przekroczył próg bramy.
 O kilkadziesiąt kroków za wałem fortyfikacyjnym ukląkł, wzniósł oczy ku niebu i wyszeptał modlitwę:
 — Boże miłosierny, Boże dobroci, przebacz mi, żem skłamał przed tymi nieszczęśliwymi dla zapewnienia sobie ucieczki.
 Pokrzepiony na duchu powstał i puścił się w dalszą drogę.
 Tymczasem Gilbert i Henryka z niepokojem oczekiwali powrotu Duplata.
 Henryka udała się do łóżka, Gilbert zaś zamknął drzwi na klucz lecz czuwał.
 Zdawało mu się niepodobieństwem, aby kapitan nie powrócił z eskortą i zawczasu rozmyślał nad sposobami uspokojenia jego gniewu.
 Ale wybiła godzina jedenasta, północ, a Duplat nie przybywał
 Jakież powody mogły powstrzymać go od wykonania pogróżek?
 Duplat, wściekły ze złości, wyszedł z mieszkania Gilberta z postanowieniem zemszczenia się na nim i na księdzu. Ale do wykonania