Strona:Siostry bliźniaczki from Kuryer Codzienny Y1896 No29 part3.jpg

 — Zapewne, że to nastąpi nieprędko. Wniesiono już projekt do Zgromadzenia narodowego, ale nim ukończą się rozprawy...
 — Rozprawy! — zawołała Weronika, — to znaczy, upłyną tygodnie i miesiące, a przez ten czas biedna wdowa sto razy może umrzeć z głodu!
 — Tak zwykle dzieje się na świecie — odrzekł Gilbert, wzruszając ramionami. — Cóż ja na to poradzę?
 — Czy pan, jako kapitan Pawła, nie mógłby wstawić się za nieszczęśliwą wdową, przedstawić jej położenie rozpaczliwe i uzyskać jaką pomoc?
 — Nie jestem już kapitanem i nie należę do gwardyi narodowej — odrzekł Gilbert.
 — Cóż to przeszkadza, Gilbercie? — odezwała się Henryka. — Patrzałeś na męztwo i śmierć bohaterską Pawła Riwat, mógłbyś więc prośbę wdowy poprzeć przychylną opinią.
 — Niech pan to uczyni! — prosiła Weronika ze łzami w oczach. — Spełni pan czyn dobroczynny. Pan Bóg wynagrodzi to panu!
 Ex-kapitan uśmiechnął się sceptycznie, lecz odrzekł:
 — Dobrze! Napiszę prośbę; niech pani przyjdzie jutro.
 — Dziękuję panu serdecznie.
 — Proszę powiedzieć mi adres, gdyż zapewne zechcą sprawdzić położenie wdowy.
 — Ulica Saint-Maur nr 157.
 Weronika podziękowała jeszcze raz, ukłoniła się i zwróciła się ku drzwiom.
 Odprowadzająca ją Henryka sięgnęła ręką do kieszeni, wyjęła z portmonetki dziesięć franków i podała je Weronice.
 — Niech pani to weźnie dla biednej wdowy — rzekła.