Strona:Siostry bliźniaczki from Kuryer Codzienny Y1896 No14 part4.jpg

 — Zaakceptuję.
 — Bez zastrzeżeń?
 — Dobrze. — Więc zostań pan w Paryżu, pojadę sam.
 — Kiedy ksiądz zamierza wyjechać?
 — Jak najprędzej, zapewne jutro.
 — Więc życzę szczęśliwej podróży, aby ksiądz zastał hrabiego przy życiu.
 Słowa te były na swojem miejscu, lecz ton, jakim Gilbert je wypowiedział, brzmiał jak dzwon pogrzebowy.
 Nikczemnik życzył śmierci stryjowi i dobroczyńcy swej żony.
 — W dzisiejszych warunkach wszystkiego spodziewać się można i rzeczy najstraszniejszej — oblężenia. W razie oporu niemcy zechcą głodem zmusić Paryż do poddania się. Weźcie więc to — rzekł kapłan, wyjąwszy z kieszeni i kładąc na stole bilet pięćsetfrankowy. — Będziecie mieli o czem doczekać się mego powrotu z Fenestranges, a może Bóg da, że przyniosę wam jaką wiadomość dobrą.
 — Dziękuję ci! — ze łzami w oczach zawołała Hanryka. — Powiedz stryjowi, że nie miałam jednej chwili, w której nie myślałabym o nim, że jestem mu wdzięczną, że będę się modliła o jego zdrowie.
 Ne mogła mówić więcej, gdyż łkania stłumiły jej słowa.
 — Bądź spokojną. Nie zaniedbam niczego, co tylko będzie można uczynić w waszym interesie. Do widzenia!
 I wyszedł pospiesznie, by przed szyderczym wzrokiem Gilberta ukryć cisnące się do oczów łzy.