4. Owa stara przypowieść, iż nic u nagiego
Zbrojny nigdy nie weźmie, kiedy nie masz czego D6, por. Ad. 327 Nagi 1 i 6.
5. Bowiem ci trzej pospołu jedno prawo mają,
Że nalepsze, kiedy je naczęściej bijają,
Orzech włoski a osieł i trzecia niewiasta,
I nie będzie biegała tak często do miasta Cgb, por. Ad. 362, orzech 6.
6. Szczęśliwy, co sie cudzą więc przygodą karze A2, por. Ad. 447 przygoda 15.
7. A stara to przypowieść: pirwej gotuj jadło,
Bo więc potym powoli łacniej nam o siadło C2, por. Ad. 493, siadło 1 i 4.
8. Chłopisko jako wryte stało D5b, por. Ad. 519, nr. 17 i 52.
9. Sianem sie wykręcić C5, por. Ad. 618. Facecja jest objaśnieniem pochodzenia tego wyrażenia.
10. Powiadają pewnie, iże w drodze zawżdy,
Komu wilk ślad przeskoczy, że sie zedrgnie każdy C6, por. Ad. 596, nr. 96 i 98.
Tu zaliczamy i przekleństwa:
1. Pódź do wszech djabłów E8, mijaj ku djabłu C4.
2. Porwonci wszemu złemu E5, porwonżeś tam djabłu C8b, porwana ta służba djabłu D4 = niech djabeł porwie.
3. By cie utopiono A8.
4. Daj zabit C2, a bodajże ty zabit C5, bodaj zabit C7, C8, Db, bodaj cie zabito A5, C4, C5b.
Wszystkie „Przypowieści przypadłe“ czyli „Figliki“ Reja, jak i apoftegmata wszystkie w „Zwierzyńcu“ zawarte, ujęte są w ośmiowiersze, przez co poeta zadanie swoje trudniejszym uczynił, ale, według mniemania swego, tym większą ma zasługę, że trudność taką pokonał: sam w zakończeniu „Figlików“ (E10) w wierszu „Do tego, co czytał“, bro-
