czni wieśniacy, w chwilach, gdy słońce zachodzi, widują, jak promień jego tworzy niekiedy w obłokach złotą przepaskę, potém złotowłose dziecię na głowie mające wianek, w prawéj ręce krzyż, a w lewéj kwiaty. Zjawisko to dopóty ma się pojawiać, póki świetniejsze losy dla kraju niewrócą.
Za Mosiną między wzgórkami, które to miasteczko otaczają, znajduje się jezioro Skrzynką, czyli Skrzynną zwane, bardzo głębokie, w którém niezmierne skarby leżą. Podanie jest, że w czasie szwedzkiéj wojny, właścicielka pobliższych włości namiętną miłość wzbudziła w oficerze szwedzkim na załodze w miasteczku stojącym; gdy mu jednak wzajemną niebyła i bezpieczeństwa dla siebie w domu nieupatrywała, postanowiła oddalić się z téj okolicy i zabrać z sobą klejnoty swoje, droższe sprzęty i srebra stołowe. Wyśledzili ją niebawnie Szwedzi, w pogoń za nią poszli i już ją dopędzili, gdy ona kazała zwrócić sanie swoje na jezioro, które dopiero co było stanęło. Pospieszył za nią ów szwedzki oficer, lecz gdy się do niéj zbliżał, lód się pod niémi załamał i oboje utonęli w jeziorze. Przez wiele lat widywano cień kobiety unoszący się nad wodą, widywano oraz mężczyznę, który się za nią uganiał. Nigdy jéj przecież doścignąć niemógł; postać niewieścia znikała w przezroczu właśnie w tém miejscu, gdzie leżeć mają wspomnione skarby.
W Czerwonéj wsi mieszkał dziedzic téj włości, człowiek bezbożny i okrótny, ktury myśliwstwo tak dalece
_087.png&oldid=1981323){kind=link}