W bliskości Dobromila na wyniosłéj górze widne po dziś dzień rozwaliny dawnego zamku Herburtów. Jest tam podanie gminne, opowiadające przyczynę wygaśnięcia téj sławnéj i możnéj rodziny. Każdy umierający Herburt, jak powiada lud tamtejszy, przemieniał się w siwego orła i obierał na skałach zamkowi przyległych mieszkanie, gdzie gnieżdżąc się, młode wyrodził[1] swe pisklęta. Dopóki orły się gnieździły i dopóki je szanowano, dopóty sprzyjało szczęście Herburtom. Lecz na raz zniszczył wszystką pomyślność jeden niebaczny potomek tego rodu, który niepomny na oddawaną cześć tym orłom, ośmielił się ubić jednego z rusznicy. Powróciwszy z polowania do domu dowiedział się, iż właśnie w chwili zabicia orła, skonał jego mały synek, którego całkiem zdrowego jeszcze w domu był zostawił. Od tego czasu orły przestały się gnieździć w skale; uciekło szczęście i dostatek od Herburtów, a ich rodzina z powodu zabicia orła wygasła na owym osieroconym ojcu.
Córki przemożnego domu Pileckich, a do tego pierworodne, jeżeli zmarły przed zamąż pójściem, zamieniły się w gołębie; zamężne zaś w ćmy nocne i ukąszeniem przepowiadały zgon każdemu z członków téj rodziny.
We wsi Zabieżów o milę od Krakowa, w dolinie przerzniętéj pięknym strumieniem Rudawy, stérczy na
- ↑
Błąd w druku; winno być — wywodził. Przypis na podstawie Sprostowania.
_186.png){kind=link}
_073.png&oldid=1981306){kind=link}