Strona:Podania i legendy polskie ruskie litewskie (Lucjan Siemieński) 059.png

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
23. Wajdelotka.

Koło Rumszyszek nad Niemnem krąży powieść, iż pannę świętą, czyli wajdelotkę pomówiono o społeczeństwie[1] z nieznajomym rycerzem; za to wykroczenie wieziono ją czarnémi dwoma krowami, i miano zaszyć w worze skórzanym z psem, kotem i żmiją, i utopić w Niemnie. W tém rycerz, który był przyczyną jéj nieszczęścia, ukazał się na koniu w żelaznéj zbroi, uwolnił pannę, i kazał sobie dać z nią ślub nad samym brzegiem rzeki, potém oboje objąwszy się skoczyli do wody i znikli z oczu. Woda na tém miejscu wrzeć i kręcić się poczęła, co i teraz jeszcze się dzieje, jakoby obchodząc gody weselne téj nieszczęśliwéj pary. Ona wychodzi niekiedy przy świetle księżyca w nocy na brzeg, śpiewa piosnkę o swojéj przygodzie i pierś daje niemowlęciu. Czasami w towarzystwie rycerza ukazuje się na brzegu rybakom i słyszą przy nich warczenie psa, miauczenie kota i syk żmii.


24. Mogiły Soroki[2], Nepromacha i Praxedy.

Praxeda, władczyni Kalnika, miała wojnę z sąsiednim władzcą Nepromachem; drugi jéj sąsiad Soroka, chcąc ją wspierać swém wojskiem, przyprowadził je pod Kalnik, a Praxeda wziąwszy go za oczekiwanego Nepromacha, stoczyła z nim bitwę, w któréj Sorokę położyła trupem.

  1. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; winno być — o spółkowanie. Przypis na podstawie Sprostowania.
  2. Mogiła Soroki leżąca przy Kalniku w powiecie lipowieckim, dziś jest roskopaną, lecz z pozostałéj jéj części wnosić można, że mogła być na 200 sążni wysoką.