Strona:PWM Rytel Piotr 2.jpg

–49), „Kurierze Polskim”, „Ruchu Muzycznym”, „Muzyce” i „Teatrze”. Okupację przeżył w Warszawie ucząc w tajnym konserw. S. Kazury. Po powstaniu warszawskim 5 X 1944 wraz z pozostałą ludnością cywilną został wyeksmitowany z Warszawy, do której powrócił już w III 1945. Od 1 V 1945 do emerytury (1952) uczył teorii muz. i prowadził klasę komp. w konserw. (od 1946 PWSM), tamże 1946/47 sprawował funkcję prorektora; ponadto był kier. Sceny Muzyczno-Operowej (1945–48) i dyr. Państw. Instytutu Muz. (1946–47); współpracował z Państw. Organizacją Imprez Artyst. „Artos” (1951–54), Centralnym Zarządem Instytucji Muz. MKiS (1955–56) i PR (jako autor audycji i recenzent programów muz.). Powrócił do szkolnictwa jako rektor (XII 1956–61) i profesor zwycz. (II 1958) w PWSM w Sopocie. R. działał społecznie; m.in. 1925–33 był współorganizatorem i członkiem zarz. Stowarzyszenia Współcz. Kompozytorów Pol., 1925–35 wiceprezesem Związku Sprawozdawców Muz. i Teatr., 1948–52 prezesem WTM (inicjował założenie Społ. Ognisk Muz.), a 1947–55 wiceprezesem IFC (od 1950 TIFC); członek ZKP, SPAM i ZAiKS. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawal. Orderu Odrodz. Polski (1937); w 1911 otrzymał wyróżnienie na konkursie kompoz. z okazji 10-lecia Filharmonii Warsz. za poemat symf. Sen Dantego, 1960 nagr. m. Gdańska. Większość kompozycji R. pozostała w rkp. lub kopiach i znajduje się w Bibliotece Materiałów Orkiestrowych PWM oraz od 1983 w BN.