spłonęło wiele rękopisów nie wyd. utworów, L. R. schronił się w domu przyjaciela J. Targowskiego w Osieczanach niedaleko Krakowa. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Katowicach, gdzie podjął pracę pedag. w PWSM; 1945–47 był dziekanem Wydz. Teorii, Kompozycji i Dyrygentury tej uczelni. Ostatnie lata życia spędził w otrzymanej od rządu w dożywotnie użytkowanie willi w Zachełmiu na Dolnym Śląsku, gdzie pracował nad rekonstrukcją partytur zniszczonych podczas wojny. Otrzymał wiele nagród i odznaczeń państw.: 1925 Krzyż Ofic. Orderu Polonia Restituta, 1937 Państw. Nagrodę Muz. za operę Eros i Psyche, 1946 Złoty Krzyż Zasługi, 1950 Order Sztandaru Pracy I klasy, 1951 Krzyż Komand. z Gwiazdą Polonia Restituta, 1952 nagr. państwową I st. za całokształt twórczości. Od XII 1951 był członkiem honorowym ZKP. W l. 1959–71 istniało w Katowicach Towarzystwo im. L. R., które podjęło działania związane z propagowaniem muz. kompozytora oraz dokumentacją jego życia i twórczości.
Strona:PWM Różycki Ludomir 6.jpg
Ta strona została uwierzytelniona.
