Strona:PWM Grossman Ludwik 3.jpg

G. zasłużył się gł. jako organizator życia muz. w Warszawie, choć współcześni widzieli w nim przede wszystkim kompozytora (podkreślano zwł. zręczną i oryginalną instrumentację, a także prostotę inwencji melod.). Był on współwłaścicielem największego w kraju przedsiębiorstwa handlowo-muz., współzałożycielem i 1871—74 członkiem komitetu WTM, członkiem pierwszego zarządu Filharmonii Warsz., członkiem Dyrekcji Teatrów Cesarskich; współpracował z EMTA, wspomagał finansowo działalność Warsz. Towarzystwa Śpiewaczego «Lutnia»,. przez szereg lat prowadził wraz z żoną interesujący salon muz., utrzymywał stosunki ze światem muz. Europy i USA. Występował też czynnie jako dyrygent. Kompozycję traktował drugoplanowo, mimo iż utwory jego często wykonywano i wydawano za granicą. Operę Duch wojewody wystawiano z powodzeniem również w Wiedniu (1877), gdzie zyskała pochlebną opinię E. Hanslicka, w Krakowie (1877), Peszcie, Petersburgu (1877), Lwowie (1878), Grazu, Cieplicach, Bernie i Berlinie (1884). Podczas uroczystości otwarcia Kanału Sueskiego wykonano specjalnie u G. zamówioną kantatę, za którą kompozytor otrzymał od emira order. Uwertura ukraińska „Maria” znajdowała się w repertuarze orkiestr niem. W Polsce szczeg. popularność zyskał marsz na chór m. Raźno chłopcy oraz instr. czardasz z opery Duch wojewody.