Gawroński Wojciech, Rola-Gawroński, *28 III (nie 27 IV) 1868 Sejmany (k. Wilna), †5 VIII 1910 Kowanówko (k. Poznania), pol. pianista i kompozytor. Do szkół uczęszczał w Wilnie, Symferopolu i Warszawie. Naukę muzyki rozpoczął u ojca. Po raz pierwszy wystąpił z koncertem w 11. roku życia w Symferopolu, grając utwory Chopina. Studiował w Instytucie Muz. w Warszawie u R. Strobla (fort.), G. Roguskiego (teoria muz.) i Z. Noskowskiego (komp.), dyplom uzyskał w 1891. Nadto był prywatnym uczniem A. Münchheimera i przez pewien czas M. Moszkowskiego w Berlinie. Przeniósłszy się do Kowna, udzielał lekcji muzyki, a nast. przez rok (do VI 1894) był dyryg. orkiestry i chóru katedry w Wilnie. Ok. 1895 przebywał w Wiedniu, gdzie uzupełniał studia pianist. u T. Leszetyckiego (?). W końcu 1895 objął dyrekcję utworzonej przez siebie szkoły muz. w Orle, gdzie kierował także pracą Towarzystwa Muz. W tym okresie dużo koncertował, szczeg. w Polsce i Rosji; w Warszawie wystąpił z koncertami kompoz., m.in. w WTM (1902, 1906), Filharmonii (1903). 1902 osiadł w Warszawie i zajął się pracą kompoz. oraz pedag.; równocześnie dojeżdżał do Łodzi, gdzie uczył gry fort. w szkole muzycznej. Za swoje kompozycje
