Ta strona została uwierzytelniona.
|
| ||
| — | w ciągu 1836 ukazują się m.in. Koncert f-moll (dedyk. D. Potockiej), Polonezy op. 22 i 26, Mazurki op. 24 (egzemplarz przesłany M. Wodzińskiej z dedyk.), Ballada g-moll, Nokturny op. 27 | |
| 1836/37 | — | w latach tych Ch. pracuje m.in. nad dalszymi Etiudami z op. 25, nad Mazurkami op. 30 i 33 i Scherzem b-moll |
| 1837 | 25 I — | chłodny list T. Wodzińskiej z konwencjonalnym dopiskiem Marii; jej siostrze Józefie wysyła Ch. modlitewnik („proszę i za mnie westchnąć”) |
| III—IV(?) — | na koncercie dla uczczenia V. Belliniego (zm. 1835) wykonuje wraz z F. Lisztem, S. Thalbergiem, J.P. Pixisem, H. Herzem i C. Czernym wariacje Hexameron na temat marsza z opery Purytanie | |
| 2 IV — | do Wodzińskich: „Są dnie, którym rady nie wiem. Dziś wolałbym być w Służewie, jak pisać do Służewa”; oczekuje bezskutecznie na wiadomość o terminie i miejscu spotkania; wśród projektów powrót do kraju | |
| 10 VII — | wyjeżdża z K. Pleyelem na 2 tygodnie do Londynu, gotów stamtąd przez Holandię i Niemcy jechać na spotkanie z Marią; wg relacji S. Kożmiana „z nikim nie chce się widzieć”, jest „w fatalnym stanie ducha” | |
| ok. 20 VII — | w salonie J. Broadwooda gra dla grupy znajomych; ogląda m.in. Fidelia Beethovena (z S. Schrôder-Devrient) | |
| ok. 23 VII — | wraca do Paryża; pożegnanie z marzeniem o domu; na pakiecie z listami od Wodzińskich napis: „moja biéda” | |
| X — | ukazują się Etiudy op. 25 z dedyk. dla M. d’Agoult | |
| — | w Biographie universelle des musiciens F.J. Fétisa hasło poświęcone Ch. | |
| — | zbliżenie Ch. do kręgu przyjaciół G. Sand | |
| 28 XI — | w wigilię rocznicy wybuchu powstania listopadowego wpisuje do sztambucha nieznanej osoby trio z Marsza żałobnego przyszłej Sonaty b-moll | |
| 1837/38 | — | w ciągu 1837 wydaje opusy 29-34; R. Schumann: „Ch. nie może już nic napisać takiego, aby przy siódmym, ósmym takcie nie musiało się wołać: To Chopin!” |
| 1838 | 4 II — | H. Heine w „Revue et Gazette Musicale”: „jest poetą dźwięków” |
| — | R. Schumann wydaje cykl Kreisleriana z dedyk. dla Ch. | |
| przed 25 II — | koncertuje w Tuileriach na dworze Ludwika Filipa I | |
| 3 III — | wraz z A. Gutmannem, P. Zimmermanem i V. Alkanem bierze udział w wykonaniu na 8 rąk fragmentów VII Symfonii Beethovena | |
| 12 III — | w Rouen na koncercie benefisowym A. Orłowskiego gra Koncert e-moll — żywiołowe przyjęcie | |
| 25 III — | E. Legouvé w „Gazette Musicale” po koncercie w Rouen: „na pytanie, kto jest pierwszym pianistą świata: Liszt czy Thalberg, odpowiedź jest tylko jedna — Chopin” | |
| 25-27(?) IV — | wieczór u Ch. Marliani, z G. Sand („On vous adore”?) i M. Dorval | |
| IV — | powstaje pieśń Wiosna (S. Witwicki), również jako miniatura fort.; chętnie w l. 1844–48 wpisywana do sztambuchów | |
| V — | słynny list G. Sand do W. Grzymały w kwestii Ch. („chcę się dowiedzieć, którą z nas dwóch powinien zapomnieć lub porzucić”); początek intymnej przyjaźni z autorką Lelii, prawnuczką Maurycego Saskiego | |
| VII — | E. Delacroix robi szkice do wspólnego portretu Ch. i G. Sand | |
| VII/VIII — | Maurycy Sand rysuje uczestników spotkań artystyczno-towarzyskich u G. Sand, są wśród nich: Ch., Liszt, E. Delacroix, A. Charpentier, W. Grzymała, F. Mallefille, E. Arago, L. Calamatta | |
| 7(?) IX — | G. Sand do E. Delacroix: „Gdyby Bóg zesłał mi za godzinę śmierć, nie skarżyłabym się, bo mijają już trzy miesiące nie zakłóconego niczym upojenia” | |
| 9 IX — | F. Mallefille w „Gazette Musicale” ogłasza tekst poświęcony muzyce Ch.; nęka G. Sand zazdrością, szuka okazji do pojedynku z Ch. | |
| 27 X — | wyjazd na Majorkę | |
| 31 X — | spotkanie z G. Sand i jej dziećmi (Maurycy, Solange) w Perpignan | |
| 2-7 XI — | w Barcelonie | |
| 7 XI — | na wyspę statkiem „El Mallorquin” | |
| 8 XI — | przyjazd do Palmy |
