Strona:PL Vicente Blasco Ibanez-Wrogowie kobiety 065.jpeg

 Nie dziwił się wcale. Znał osobiście Wilhelma II-go Z jego racji w lecie unikał wybrzeży Norwegji.
 W rok po nabyciu Gawioty II-giej, spotkał w tamtych okolicach cesarski jacht. Wilhelm odwiedził go na jachcie, który oglądał dokładnie dając rady, prowadząc dyskusję na temat maszyn i przerywając sobie aby doradzić jakieś zmiany w mundurach załogi. Po śniadaniu na swoim jachcie i po lunchu na jachcie cesarskim, książe Michał miał dość cesarza i tej nieoczekiwanej przyjaźni. Lohengrin był mniej nieznośny ze swym skrzydlatym kaskiem, białym płaszczem i szpadą niźli ten pan o wojowniczym wąsie i o wilczych zębach, w stroju marynarskim, który śmiał się fałszywym śmiechem i grał rolę człowieka pełnego prostoty, monarchę bezceremonialnego, gdy spotykał na morzu multi-miljardera z Europy czy Ameryki. Pieniądze przejmowały czcią tego bohatera legendowego.
 Michał nigdy nie podzielał entuzjazmu dla niemieckiego kaisera. Śmiał się z jego fanfaronady wojowniczej, z jego przesady i z jego pretensji intelektualnych.
 — To komedjant — powtarzał — komedjant dzięki któremu świat będzie jęczeć z bólu.
 Michał Fiodor uważał siebie za stojącego ponad ludzkością. Wojnę uważał za nieszczęście ogólne dla innych, ale nie mogła mieć wpływu na jego los własny. Ponieważ Europę owładnęło krwawe szaleństwo, on przez ten czas pływać będzie po morzach dalekich. Dzięki swym bogactwom, mógł zostać na uboczu.
 Ale oblicze świata zmieniało się szybko. Gawiota II-ga pomimo swej rosyjskiej flagi, została zatrzymaną przez torpedowce angielskie i poddana ścisłej rewizji: skoro morze stało się terenem walki, nie można było podróżować dla swej przyjemności. Innym razem jacht ledwo uszedł przed niemieckim korsarzem.