s. Bened. saec. IV. p. I) żyjący w w. XI, według innych w VIII, — powiada, że Papież Sylwester wprowadził dalmatyki (ob.) zamiast kolobjów, jakich dawniej używali ministrowie ołtarza podczas nabożeństwa; zapewne dla tego, że kolobjum zostawiało gołe ręce, gdy tymczasem w dalmatyce rękawy były dłuższe. Że mnisi egipscy nosili lebetones, widać to z reguły św. Pachomjusza. Kassjan (Institut. l. 1 c. 4) nadaje im moralne znaczenie: Amputatos eos habere actus et opera mundi hujus, suggerat abscissio manicarum. Ob. Binterim, Denkwürdigkeiten, tom 3 część 2 str. 432, tom 4 cz. 1 s. 213. X. W. K.
Colombiere Klaudjusz de la, jezuita, francuz, ur. 1641 r., był kaznodzieją nadwornym księżny Yorku, potém osiadł w Paray-le-Monial, był spowiednikiem bł. Małgorzaty Alacoque; wspólnie z nią przykładał się do ustanowienia święta Serca Jezusowego; ułożył officium o niém. Um. świątobliwie 1682 r. Utrzymują, że bjografja bł. Małgorzaty, wydana przez Languet (Paris 1729), jest dziełem Colombiere’a. Wielką wziętość miały jego: Sermons prêchés devant son altesse rogale Mme la duchesse d’Yorck (Lyon 1684 3 t., po wielu innych wydaniach przedrukowane ap. Migne, Collection des orateurs sacrés, t. VII Paris 1844), przełożone na inne języki; Réflexions chrétiennes (Lyon 1684, 1716); Retraite spirituelle (ib. 1684, Paris 1860); Lettres spirituelles (Lyon 1715). Wszystkie te, z niektóremi innemi pismami, wydano p. t. Oeuvres du R. P. Claude de la Col., Avignon 1832 7 t. in-12.
Colonia Dominik de, jezuita, ur. 25 Sierp. 1660 r. w Aix (w Prowancji), profesję wykonał r. 1694. Obdarzony szczególną pamięcią, łatwo się wyuczył języków: hebr., arab., grec. i łacińskiego. Od 23 do 28 roku życia w niższém kolegjum lyońskiém wykładał retorykę, następnie przez 29 lat był profesorem języka hebrajskiego i teologji dogmatycznej tamże, w kolegjum większém. R. 1700 zawiązało się w Lyonie towarzystwo uczonych, pod nazwą Akademji. O. de Colonia wszedł do jej składu i należał do najczynniejszych członków. Obok tego obowiązki kapłańskie: słuchanie spowiedzi, kazania, misje i t. p. znajdowały w nim zawsze gorliwego pracownika. Zarządzał gabinetem archeologicznym, założonym w kolegjum lyońskiem przez O. de la Chaise. Imię jego z tego powodu stało się głośném w owe czasy. Klemens XI chciał go mieć przy sobie nauczycielem swych synowców, lecz C. wymówił się od tego zaszczytu. Na starość uwolniony od wykładów w kolegjum, resztę życia poświęcił wydawaniu dzieł swoich, † w Lyonie 12 Wrześ. 1741 r; Do najwięcej cenionych dzieł jego należą: Historja literacka Lyonu (Histoire litteraire de la ville de Lyon, avec une bibliothèque des auteurs Lyonnois, sacrés et profanes, distribué par les siècles, Lyon 1728 2 t. 4-o), za którą miasto Lyon przyznało mu dożywotnią pensję. Apologja chrześcjanizmu p. t. La réligion chrétienne autorisée par les temoignages des auters payens (Lyon 1718 2 t.; 2e wyd. Paris 1814; 3cie, z dodaniem życiorysu autora, wyliczeniem pism jego drukowanych i w rękopiśmie jeszcze zostających, wydał ks. Labouderie w Paryżu 1826). Jego De arte rhetorica libri V (Lyon 1710), w samym r. 1739 miało 19 wydań, a wszystkich razem liczą do 50. Żywot św. Jana Franciszka Regis (Abrégé de la vie du bienheureux Jean François Regis de la comp. de Jes., Lyon 1717 in-12). Spis dzieł jansenistowskich (Bibliothèque janséniste, ou Catalogue alphabétique des principaux livres jansénistes, ou suspects de jansénisme qui
