lum de coelibatu adversus impium Erasmum. C. niedługo był w Conza; bo wezwany do Rzymu przez Juljusza III, który go prawdopodobnie chciał zrobić kardynałem, um. w drodze, w Neapolu 8 Listop. 1553 r. Słusznie po większej części występowali pko Catharinusowi jego przeciwnicy, bo niezasadnie oddalał się on w swoich opinjach od św. Tomasza. Bellarmin występował także przeciwko niemu kilkakrotnie, szczególniej De justificatione lib. III. Wszakże sami ci przeciwnicy uznawali go za człowieka czynnego i zacnego. Zapalał się bardzo w swoich obronach i bardziej był zawziętym niż jego przeciwnicy, szczególniej przeciwko kardynałowi Cajetanowi, który mu był nienawistnym. Sam w części podaje szczegóły o swém życiu i dziełach w Expurgatio adversus apologiam Dominici a Soto; szerzej zaś cf. Jac. Quetif. et Jac. Echard Scriptores ordinis praedicatorum recensiti t. II. (Häusle). X. W. M.
Catrou Franciszek, ur. w Paryżu 28 Grud. 1659, choć się przed nim świetna rozwijała karjera, wstąpił do jezuitów 1677 r. Człowiek zdolny, wyborny kaznodzieja. Cokolwiek mu zbywało czasu od obowiązków w kościele i w szkole, poświęcał pracom filologicznym i historycznym. Z dwoma innymi jezuitami rozpoczął wydawnictwo literackiego pisma: Mémoires de Trevoux, i utrzymywał je przez 12 lat swemi artykułami krytycznemi. † 18 Paźdz. 1737 r. Wydał: Histoire générale de l’empire du Mogol, sur les Mémoires portugais de M. Mamouchi, Venitieu. I—III part. (Paris 1702—1715), tłumacz, na język włoski i angielski. Histoire des anabapistes (podobno przerobiona z Lamberti Hortensii Tumultuum anabaptistar. lib. 1), Paris 1695 r. (wyd. pomnoż. Amsterd. 1700 r. in 12. inne p. t.: Histoire du fanatisme dans la religion protestante, Paris 1795 roku); Hist. romaine depuis la fondation de Rome, par les RR. PP. Catrou et Rouilly (Paris 1725—1737), na rożne języki także przełożona X. W. K.
Cattaneo. 1. Karol Ambroży, jezuita, sławny w swym czasie kaznodzieja włoski († 19 List. 1705 r.), pisarz ascetyczny. W dziełach jego, kilka razy zbiorowo wydawanych (Opere del P. C. Ambr. Cattaneo, Milano 1719 5 v. 4-o, Venezia 1719 3 v., ibid. 1735 3 v. i t. d.), mieszczą się czytania pobożne, ćwiczenia duchowne, kazania, panegiryki, mowy żałobne i t. p. Zdanie jego, że restrictiones mentales niekiedy mogą być godziwemi (Lezioni sacre t. I lez. 44), wywołało kilka pism przeciw niemu. — 2. Łazarz, jezuita, ur. w okolicach Genui 1560 r. ze szlachetnej rodziny, udał się na misje do Indji (1588), ogłaszał naukę Chrystusową najprzód w Goa, potém z o. Ricci przeszedł do Chin, nad których nawróceniem pracował 46 lat; † 19 Stycznia 1640 r. W języku chińskim pisał dzieła ascetyczne i ułożył słownik. X. W. K.
Caussin (Caussinus) Mikołaj, jezuita, ur. w Troys, w Szampanji, 1583 r., uczony teolog, kaznodzieja nadworny i spowiednik Ludwika XIII. Żył on na dworze królewskim wtedy, gdy kard. Richelieu był samowładnym. Caussin odradzał królowi to, do czego go Richelieu wciągał (jak np. przymierze z protestanckimi książętami przeciw Austrji). Z tego powodu został ze dworu oddalony (1638). Um. w Paryżu 1651 r. Biegłym był w języku hebr. i grec. Najsławniejszém z jego dzieł jest: Dwór święty (La cour sainte ou institution chrétienne des grands, avec les exemples do ceux qui dans les cours ont fleury en saincteté, Paris 1627, ib. 1629 2 v.), używający wielkiej wziętości, jak tego dowodzą liczne prze-
