mrat na synodzie r. 1542. Miała ona dwojaki cel: obdarzyć djecezje dobrym rządcą w sprawach duchownych, i oddać w zarząd dobra biskupie. Administratorowi powierzano starunek duchowny, a sami członkowie kapituły rozbierali pomiędzy siebie dobra stołu biskupiego, by przyszłemu pasterzowi je oddać, wraz z pobranemi dochodami; lecz administrator, z trzema członkami dodanymi mu przez kapitułę, powinien był miéć nadzór ogólny nad temi dobrami. — Gamrat, zgodnie z soborem tryd., naznaczył ośm dni na wybór administratora. Kapituła krak. wychodząc z zasady, że ten przepis stosuje się do przypadku, gdy biskup umrze w granicach królestwa, za wiedzą i zezwoleniem bisk. Bern. Maciejowskiego, na zebraniu kapitulném 6 Lut 1602 postanowiła, aby obiór admin. odbywał się w ciągu dni 10, od powzięcia pewnej wiadomości o śmierci biskupa, zmarłego po za granicami państwa, czego też ściśle nadal przestrzegała. — Pogrzeb biskupa miał się odbyć w ciągu ośmiu dni od śmierci, a najdalej w ciągu 15, jeśli umarł w swej djecezji; podwójny czas dozwolony, jeśli po za jej granicami życie zakończył (Const. Prov. lib. 3. tit. de Sepulturis). — Zaraz po powzięciu wiadomości o śmierci biskupa, prezydujący w kapitule zwołuje jej członków, przy katedrze obecnych, w celu naznaczenia dnia uroczystego nabożeństwa żałobnego; rozpisują się listy, zapraszające nieobecnych członków na obiór administratora. W czasie oznaczonym, po odprawieniu wotywy o Duchu Św., wchodzą do kapitularza, a wezwawszy znowu pomocy Ducha Św., składają przysięgę w ręce najstarszego godnością prałata, a ten ją składa przed następnym w godności. Rota przysięgi znajduje się w ustawie Sprowskiego, Const. Prov. lib. 1. pag. 38. Treść jéj, że najgodniejszego wybierze, a dobra biskupie, jakie mu będą oddane, zachowa w całości i najkorzystniej niemi zarządzić będzie, oraz przyszłemu biskupowi rachunki wiernie złoży. Następuje obiór administratora djecezji, który, ponieważ najczęściéj per viam scrutinii się odbywa, sekretarz kapituły imiona i nazwiska przytomnych elekcji prałatów i kanoników, spisane na karteczkach oddzielnych, podaje każdemu z obecnych, wyjąwszy nazwiska tego, któremu owe karteczki wręcza, aby podług swej woli i uznania, idąc za radą Ducha Św., jednę z nich wybrał i włożył w puszkę, którą do każdego obnoszą deputowani z kapituły członkowie. Poczém wszystkie karteczki z puszki wyjmują się i oddzielnie, dla każdego mającego za sobą dane głosy, układają się na stole, a ten za administratora ogłasza się, który ma za sobą większość głosów. Do installacji jego wyznaczają się dwaj prałaci czy kanonicy z kapituły; po odbyciu której, nowy administrator wraca do kapitularza i składa przysięgę na wierne wykonywanie poruczonych sobie obowiązków. Następuje podział kluczów dóbr biskupich. — Ustawa Sprowskiego zastrzega: 1. iż nie wolno oddawać dóbr proszącym o nie, ani czyniącym o to jakiekolwiek starania; 2. każde miasto z obwodem, czyli klucz, daje się w zarząd jednej tylko osobie: ta zaś powinna być członkiem kapituły; 3. każdy biorący zarząd, powinien złożyć przysięgę, iż na żądanie kapituły odda jej miasto, czyli klucz przez siebie dzierżawiony, choćby stolica biskupia nie była jeszcze obsadzoną. — Rozdawanie zaś dóbr biskupich powinno odbywać się w ten sposób: 1. Nowo obrany administrator zbiera zdania obecnych członków kapituły, który z nich czy to obecny, czy nieobecny, będzie zdolniejszym do zarządzania tym lub owym kluczem; a na kogo większa część się zgodzi, temu oddaje się w dzierżawę owo miasto z przyległościami. Na każ-
