Strona:PL Niektóre poezye Andrzeja i Piotra Zbylitowskich 034.png

Uciekła Partenope, narzać się poczęli
 Trytonowie, w głębokość morską uskoczyli.
A pogoda z życzliwym wiatrem nastąpiła,
 Strach poszedł, a pociecha znowu się wróciła.
Jednak nam tejże nocy w one nawałności
 Umarł bosman w okręcie, od morskiej srogości,
Któregośmy na skale potem pochowali,
 Gdyśmy się z niebezpieczeństw do brzegu dostali.
Wtenczas prawie, kiedy już śliczny Hesper wschodził,
 A Faeton woźniki słoneczne wywodził,
Przeciwne wiatry w swoje niedostępne skały,
 Gdzie ich Eolus zamknął, wnet pouciekały,
A myśmy lekkim wiatrem do skał przypłynęli
 Gotlandskich, i na kotwach u brzegu stanęli.
Kto to wymówić może, jakie tam radości,
 Jakie wesele, gdyśmy wyszli z nawałności?
Bych miał tyle języków, ile w oceanie
 Ryb jedno jest, lub piasku w bystrym Erydanie,
Ledwiebych wypowiedzieć to mógł dostatecznie.
 Tam stojąc na kotwicach kilka dni bezpiecznie
U onej skały, wody nam już nie stawało
 Słodkiej, jużeśmy mieli i żywności mało,
A ludzie co na wyspie gotlandskiej mieszkają,
 I na wody baltyckie ustawnie patrzają,
Sarmackie obaczywszy okręty zdaleka,
 Kilkanaście wysłali na baciech człowieka,
Chęć nam swą ofiarując, przywieżli żywności
 Wszelakie do okrętów: a my ich ludzkości
Będąc wdzięczni, dar każdy chciał im ofiarować
 Za taką chęć, lecz oni niechcieli przyjmować
Od żadnego, i owszem o to nas prosili,
 Żebyśmy do ich wyspy nawy swe przybili,
Dostatek do żywności potrzeb obiecując,
 Ludzkość swą i wszelaki wczas tam ofiarując.
Gdzie jednak Niemojowski z Przyjemskim jachali
 Do wyspy, i kilka dni tam odpoczywali
Z morskich wielkich niewczasów. W tem też Krasickiego,
 Okręt z niebezpieczeństwa przypłynął srogiego,
Z drugą stronę do tejże wyspy, u którego
 Maszt ucięto wysoki, dla szturmu wielkiego,