Ta strona została uwierzytelniona.
...Sam, samiutki starowina...
Bez chatynki, rodu, syna...
Lira, kosztur, kawał szmaty...
W skazki za to — przebogaty!
Siwe włosy, broda siwa,
Jak zbielały kłos do żniwa...
Idzie chyłkiem a powoli,
Jakby szukał dawnej doli,
Co spłynęła gdzieś z wodami,
Co rozwiała się z wichrami...
Wiejską drogą lira brzęczy,
Dziad wesoło w nią podzwania...
Dzieci za nim rój, z pustotą
Woła piosnek, dziada męczy,
A zmarszczona dłoń ogania
Od głów złotych — lirę złotą...
Wszystkim rad on, gdzie mu radzi.
Ale stara jego noga
Już najczęściej go prowadzi
