Ta strona została uwierzytelniona.
O wy, co światła jesteście spragnieni,
Oto wam jego otwarte są zdroje!
Oto z wód świętych pić wam dzisiaj dano!
Lecz posłuchajcie, — nim święte obrzędy
Pojmą was w kręgi wieczystych tajemnic, —
Świętego mytu o wielkiej Kybeli.
Jak nęci czasza, którą nam podajesz!
W one dni stare, w posiwiałe czasy,
Gdy góry światem chodziły dokoła,
Gdy wielkie lasy dźwigały się z bagnisk
Ku dnia światłości koroną olbrzymów,
A mokre jeszcze po swojem zrodzeniu
Lądy bujały w objęciu wszechświata,
Jak kołysane dziecko, — w ten pradawny
