Ta strona została uwierzytelniona.
Tak tkliwe pienia nucąc, sam, z sercem przebitem,
To w mych lasach ojczystych, to nad mórz błękitem,
Wcześnie zwiesiłem głowę pod ciężarem troski...
Lecz w piersiach gorzał płomień ideału boski!
Tak tkliwe pienia nucąc, sam, z sercem przebitem,
To w mych lasach ojczystych, to nad mórz błękitem,
Wcześnie zwiesiłem głowę pod ciężarem troski...
Lecz w piersiach gorzał płomień ideału boski!