Ta strona została uwierzytelniona.
Chodziłby on w zadumaniu,
Nosiłby on lirkę małą,
Śpiewałby ci, matko-ziemio,
Czemby serce twoje łkało.
Chodziłby on w zadumaniu
Po tych skałach, po tych górach
I z orłami twymi gadał,
Na wichrowych lecąc piórach.
I z orłami twymi gadał
O jutrzenki twej purpurze
I na dzikie pola swoje
Pieśni białe rzucał róże!
