Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 4 129.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
XLIV. BOTTICELLI[1].



Z zawitą siadła głową,
Jest matką, nie królową.
To dziecię — syn, nie król..
Za cały ród niewieści
Piastunką jest boleści,
Piastuje własny ból.

Jej ręka opuszczona,
Schyliły się ramiona
Nad łonem jej wszech łon...
Za całą dźwiga ziemię
Poczęcia swego brzemię,
Zrodzenia swego plon.

Anioły co jej służą,
Nie zowią jej dziś różą,
Ni złotą lilją nieb...
Kłos ona w polu czarnem,
Nabrany gorzkiem ziarnem
Na gorzki życia chleb.


  1. Florencja, «Uffizi« — sala di Botticelli Nr 1267 bis. »La Madonna del Magnificat« od pierwszego słowa tekstu w otwartej księdze, na której Madonna opiera prawą rękę. Sandro Botticelli (ur. 1447, um. 1510) — sławny malarz florencki.