Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 4 046.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
XVIII. W LOGGIACH[1].


I.


O moje oczy, zachwycone oczy,
W Rafaelicznej zatońcie przezroczy
I pijcie w ciszy z tej boskiej amfory
Czar wizji sennych i marzeń kolory,
O moje oczy!

O myśli moja, o myśli skrzydlata,
Co przelatujesz od świata do świata,
Pióra na mlecznych gościńcach roniąca,
Złóż loty swoje! Trafiłaś do słońca,
O myśli moja!

O moja duszo, o piękna atomie,
Tu w nieśmiertelnym stanęłaś swym domie,
Tu zwiej się w tęcze i w zorze i w blaski,
Błogosławiona i pełna dziś łaski,
O duszo moja!


  1. Loggia (z włosk.) — przestrzeń w budynku nakryta, mająca trzy ściany. Tu mowa o słynnych »loggiach Rafaela« na drugiem piętrze watykańskiego pałacu od strony cortile di s. Damaso, pokrytych freskami przez uczniów Rafaela wedle jego pomysłu i pod jego kierunkiem.