Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 2 274.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
Str. 34 w. 29 ,ziemi czcze‘ A1, P, PNU; ,czcze ziemi‘ Pdr.
» zam. w. 28—30:

,Znowu na ustach (ziemi) czcze uśmiechy,
My jakby z raju wygnani (na nowo) za grzechy
I łzy jej w oczach błahe (w sumieniu) i jej grzechy‘ A2.

Str. 34 zam. w. 31:

,Kiedyż od pragnień wolni, jak dwa duchy‘ A2;
,Ach kiedyż wolni od pragnień, jak duchy‘ Pdr.

Str. 34 zam. w. 32:

,Zerwiemy wreszcie żądz wszystkich łańcuchy‘ A2, Pdr.

Str. 34 w. 37 Tu się kończy A2.


Str. 36.
VII. CO SIĘ STAŁO?
A1, k. 28ʹ; A2, k. 177; PII, 49; PNUV, 76; przedruk w TgB 1902, nr. 4.
Str. 36 w. 4 ,Co... co‘ A1, P, PNU,; ,Coś... coś‘ A2 i tak zawsze.
» » 10 ,(kryształowych muszek) lekkich, długich cieni‘ A2.
» » 25 — str. 37 w. 3 następują w A2 po w. 6 str. 37.
» zam. w. 26: ,Z tęczy tkane swoje skrzydła‘ A2.
» 37 po w. 2:

,Jak(o) obło(k)czek (z kadzielnicy) opalowy,
Woń się wzniosła z róży kwiatu,
Dzięciół uniósł ciężkiej głowy
Od koronek swych warsztatu‘ A2;
tu następują w A2 str. 36 w. 17—20.

» zam. w. 10: ,Jak mdlejących zórz sztandary‘ A2.
» w. 13 ,(smętnej) (kwiatów) głogów‘ A2.
» » 15 — 18 następują w A2 po w. 22.
» » 15 ,(żądze) smutki‘ A2.