Ta strona została uwierzytelniona.
niebawem Domarat, kasztelan poznański, napadłszy ze swem wojskiem na miasta Kazimierz i Szamotuły z należącemi do nich wsiami i młynami oraz innemi wsiami spólników czyli sprzymierzeńców Sędziwoja Świdwy, kasztelana nakielskiego — o którym tak często była mowa, — spustoszył i spalił je okrutnie. Świdwa razem ze starostą Peregrynem, którego na obiad zaprosił, stał wtedy przed zamkiem swoim Gałowem, nie mógł jednakże przeszkodzić nieprzyjacielowi[1].
- ↑ Zapewne skutkiem nalegań Sędziwoja z Szubina, zdecydowała się nareszcie królowa wysłać swoją młodszą córkę, Jadwigę, do Polski. Podług Długosza (421, 422) prałaci i panowie polscy, którzy już zwątpili o jej przybyciu, tak się na jej widok ucieszyli, że nie obmyśliwszy nawet dla niej małżonka — „jakgdyby sama bez męża wystarczała do rządzenia królestwem polskiem“ — 15 października 1384 r., w dzień Ś. Jadwigi, koronowali ją na królową polską.
