dzieńców, jako rękojmię tego, że ją po koronacyi na powrót do Węgier przywiezie. Gdy tego nie dopiął i chciał już z Zadry do domu powracać, zatrzymano go razem z całym jego orszakiem, a to w tym celu, aby go zmusić do wydania Węgrom Krakowa i innych zamków. Wysłała bowiem królowa Jaśka z Tarnowa, kasztelana sandomierskiego, aby objął w posiadanie zamek krakowski i niezwłocznie go Węgrom oddał. Lecz Sędziwój, w przewidywaniu tego, wyprawił gońca do Krakowa, nakazując Krakowianom, aby zamku Węgrom nie oddawali, chociażby się dowiedzieli, że postanowiono go żywcem spalić. Potem, wysławszy naprzód do różnych miejsc konie, potajemnie uszedł i w ciągu jednej doby przebiegł sześćdziesiąt mil. Rozdrażnieni tem podejściem, a zarazem przypomniawszy sobie dawniejsze podstępy, postanowili Polacy mający się odbyć w Lelowie zjazd walny[1] odroczyć, a wyznaczyć inny, na oktawę Popielca[2] w Radomsku.
Tegoż roku wielki mistrz Krzyżaków z Prus, z licznym pocztem swego rycerstwa, wtargnął gwałtownie do ziem litewskich i najmocniejszymi ze swoich ludzi obległ wielki i wysokiemi murami otoczony zamek Troki. Gdy go tak w ciągu kilku tygodni za pomocą narzędzi oblężniczych zdobywał, znajdujący się wewnątrz zamku Litwini weszli z nim w układy i wydali mu zamek. Skoro jednak następnie mistrz, opatrzywszy zamek dostateczną załogą w sile prawie pięciuset ludzi i stosowną ilością zapasów, do domu powrócił, z kolei Litwini zamek trocki otoczyli i zaczęli go zdobywać przy pomocy pocisków z machin wojennych i piszczeli[3], aż wreszcie pozosta-
