i odbywszy naradę[1] w Mirosławiu, wyprawili posłów do przedniejszych panów[2] krakowskich i z nimi razem postanowili odbyć w dzień Ś. Katarzyny[3] zjazd walny[4] wszystkich ziem królestwa polskiego w Radomsku, dla naradzenia się w sprawach stanu ogólnego.
Gdy nadszedł dzień Ś. Katarzyny[5], zebrało się mnóstwo panów i znakomitych obywateli[6] królestwa polskiego w Radomsku, mieście ziemi sieradzkiej; rozprawiali tam poważnie i skutecznie o położeniu własnem i królestwa polskiego i połączeni jednomyślną wolą i wzajemną umową, zobowiązali się pomagać sobie wzajemnie, oraz ściśle dochować hołdu wierności, złożonego obydwóm córkom nieboszczyka króla, byleby którakolwiek z nich, razem ze swoim mężem, — oboje koronowani na króla i królową Polski, — w Polsce stale osobiście przemieszkiwali, rządząc królestwem roztropnie i zgodnie z przywilejami i ustawami[7], jakie były niegdyś pomiędzy zmarłym królem Ludwikiem a obywatelami królestwa polskiego zawarte i umocowane[8]. Obecni na zjeździe arcybiskup Bodzanta,
- ↑ congregatione et colloquio prehabitis.
- ↑ primates.
- ↑ 25 listopada.
- ↑ conventionem generalem.
- ↑ 25 listopada 1382 r.
- ↑ multitudo procerum et primatum.
- ↑ juxta literas et ordinationem.
- ↑ Długosz 389. — Uchwały tego zjazdu w Radomsku, — czyli pierwszej konfederacyi szlachty polskiej po śmierci króla, — dochowały się w oryginale. Jestto pergamin z przywieszonemi do niego 29 pieczęciami. (Vol. leg. I, 58. — Bandtkie: Jus pol. 187, przedruk z poprzedniego dosłowny, oraz u Herbuta, u którego na marginesie jest przy tym akcie napis: „Ta konfederacya zwana Kaptur.“ — K. d. Wp. III 1804). — Wystawcami tego
