biskupią, księcia Władysława[1], biskupa lubuskiego, brata księcia lignickiego, przenosząc go z biskupstwa lubuskiego na wrocławskie. Ponieważ to przeniesienie stało się wbrew woli i pomimo sprzeciwienia się króla czeskiego Wacława, król oburzony przyjąć nowego biskupa nie chciał i nie dopuszczał go do objęcia w posiadanie miast i zamków. A chociaż niektórzy kanonicy z kapituły byli po stronie króla i razem z nim zanieśli co do tej prowizyi apelacyę, większa jednak i poważniejsza część kapituły, nie zwracając żadnej uwagi na niechęć króla i lekkomyślną apelacyę swych braci, oddała swojemu nowemu biskupowi miasta i zamki biskupie. Nieporozumienie to pomiędzy królem a biskupem trwało pewien czas, dopóki nie zostało, aczkolwiek ze stratą dla kościoła wrocławskiego, załatwione. Kapituła bowiem wrocławska pożyczyła była niegdyś Karolowi, cesarzowi rzymskiemu, pięć tysięcy grzywien; obecnie biskup zwalniał króla od wypłaty tych pieniędzy i darował mu wszystkie szkody, które on poprzednio kościołowi wyrządził, a oprócz tego wypłacił mu pewną sumę w gotowiźnie.
Po tem przeniesieniu, pan apostolski wyniósł na biskupstwo lubuskie pewnego kanonika lubuskiego A. de Kytlicz; dziekanem zaś wrocławskim uczynił rodzonego brata wzmiankowanych księcia lignickiego i biskupa wrocławskiego[2].
Po upływie pewnego czasu, w tym samym roku, król
- ↑ Podług Długosza (376) — i słusznie — Wacław; w rozdz. 50 nasz autor sam nazywa go Wacławem. Był to syn księcia Wacława I lignickiego, ur. w r. 1348, wyniesiony na biskupstwo lubuskie 3 grudnia 1375 r., obecnie zaś, 18 kwietnia 1382 r. przeniesiony na biskupstwo wrocławskie, z którego zrezygnował w r. 1417; umarł 30 grudnia 1419 r.
- ↑ Henryka, późniejszego biskupa kujawskiego, o którym mowa w rozdz. 50.
