Strona:PL Kronika Jana z Czarnkowa 114.jpeg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
—  88  —

które mu za ziemię gniewkowską był winien. Pieniądze te były zebrane, jak już powiedziano, z dóbr kościelnych. Otrzymawszy je, książe Biały pokwitowania czyli listów zeznawczych[1] dać nie chciał, i udał się, ze szczupłym orszakiem, do miasta Lubeki, które po słowiańsku nazywa się Bukowiec[2], i tam pozostał. Co zamyśla dalej uczynić — niewiadomo[3].

46. O śmierci Elżbiety, starszej królowej Polski i Węgier.


 Roku pańskiego 1381-go, w dzień Ś. Tomasza, biskupa kantuaryjskiego, dnia 21-go miesiąca Grudnia[4], pani Elżbieta, córka Władysława, a siostra zmarłego króla polskiego Kazimierza, starsza królowa Węgier i Polski, na zamku swoim w Budzie przeniosła się do Chrystusa. — Za jej rządów działy się w królestwie polskiem wielkie grabieże, łupiestwa i rozboje: prałatom różnych kościołów, podczas ich obecności w domu, zabierano nocną porą złodziejskim sposobem konie, księgi i różne rzeczy, łupiono kupców, w różnych stronach Polski handlujących; łotrowie wypędzali z królestwa stadniny[5] należące do szlachty, szczególnie w Wielkopolsce, gdzie między innemi, złodzieje (nasłani przez) braci Dobrogosta, Arnolda i Ulryka z Drdzenia[6], porwali stadninę, należącą do kościoła gnieźnieńskiego, razem z inną, testamentem króla Kazimierza legowaną, wygnali do Marchii i tam je rozproszyli. Za to Jan, arcy-

  1. ↑ quitationem seu literas recognitionis.
  2. ↑ „A które, jak wiadomo — dodaje Długosz (361) — od królestwa polskiego odpadło.“
  3. ↑ Patrz rozdz. 22.
  4. ↑ Właściwa data śmierci Elżbiety jest 29 grudnia 1380 r., bo w tym dniu nie 21-go grudnia, przypada święto Tomasza kantuaryjskiego; ponieważ zaś nowy rok rachowano wówczas od 25 grudnia, więc data ta przypada podług komputacyi ówczesnej na rok 1381, podług nowej zaś na rok 1380. (Balzer: „Geneal. Piastów“ 377, 378).
  5. ↑ jumenta indomita.
  6. ↑ Bracia Dobrogost, Arnold, Holryk (Ulryk) i Bartold de Ost otrzymali w r. 1365 jako lenno od Kazimierza W. zamki Drezdenko i Santok (K. d. Wp. III, 1545. Lites I, p. 88). Jednakże już w r. 1372 oddali się oni na usługi Ottonowi, margrabiemu brandenburskiemu, który ich pod swoją opiekę przyjął (Kod. dypl. Wp. III, 1676).
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Kronika_Jana_z_Czarnkowa_114.jpeg&oldid=1907305”