cudzołóstwo z jakąś obywatelką — popełnione zresztą za zgodą jej męża za pieniądze — był przez mieszczan bonońskich ścięty, Jarosław, jako rektor uniwersytetu, przeniósł wykłady prawa kanonicznego z Bononii do innego miasta, i nie zezwolił na ich przywrócenie, aż znakomitsi obywatele z rozkazu papieża Jana XXII ufundowali na intencyę zbawienia duszy ściętego Anglika kaplicę i dostatecznie ją uposażyli, oraz dali studentom należyte zadośćuczynienie[1]. Następnie, obrany na arcybiskupstwo gnieźnieńskie 14-go stycznia roku 1341-go i w tym samym roku przez papieża Klemensa VI w mieście Awinjonie zatwierdzony i konsekrowany, po powrocie do domu niezwłocznie rozpoczął budować od fundamentów kościół gnieźnieński, który wszelako, umierając, zostawił niedokończonym. Zamki: Łowicz, Uniejów, Opatów i Kamień nowemi bardzo mocnemi murami, jak to dotąd widać, otoczył; w Uniejowie, w Kurzelowie, w Opatowie i w Kaliszu Panny Maryi kościoły, w Łęczycy zaś, w Krakowie, w Wieluniu, w Kaliszu i w Gnieznie dwory i domy z muru bardzo mocnego wybudował, opatrzywszy wymienione kościoły księgami i wielu innemi ozdobami. Miasto Kamień na granicy pomorskiej na nowo fundował i w lokacyę wyposażył. Do miasta Żnina sprowadził osadników i wiele dworów i domów mieszkalnych po wsiach i miastach swej archidyecezyi zbudował. W powiecie łowickim w chwili wyniesienia swego na arcybiskupstwo jedną tylko grzywnę groszy całkowitego dochodu znalazł, następnie w tym powiecie lokował wiele ludnych wsi i podniósł czynsz z nich do ośmiuset grzywien groszy, nie licząc czynszu ze zboża. Pozostawał zaś na arcybiskupstwie trzydzieści cztery lata, a po ustąpieniu z arcybiskupstwa żył jeszcze dwa lata. Nigdy nie
- ↑ Długosz to powtarza (340). — Był Jarosław nie rektorem uczelni bonońskiej lecz syndykiem; ową secesyę z powodu Anglika uczynił on w r. 1321 do Imoli. „Na płaskorzeźbie, przechowywanej w Museo civico w Bononii, widnieje dotąd postać Jarosława obok innych zwierzchników uniwersytetu.“ (Morawski: Historya uniwers. Jagiel. I, 14).
