czył żywot doczesny. Ów Przecław nastąpił po biskupie wrocławskim Nankerze, który za sprawą króla czeskiego Jana Ślepego, został niegodziwie za pomocą trucizny zgładzony, i który pierwotnie był biskupem krakowskim, przez papieża Jana XXII do wrocławskiego kościoła przeniesionym, biskupstwo zaś krakowskie otrzymał po nim Jan Grotonic, przebywający natenczas jeszcze na nauce w Bononii. Obrany przez kapitułę wrocławską w roku pańskim 1341, w dzień piąty miesiąca maja, na biskupa, Przecław kupił dla kościoła wrocławskiego od Bolesława, księcia lignickiego i brzeskiego, miasto i zamek Grotków z powiatem, wiele zamków wybudował i bardzo mocnemi murami zaopatrzył, kościół zaś wrocławski ukończył i ozdobił wielu ornatami, tudzież złotemi i srebrnemi naczyniami[1]. Po jego błogosławionem zejściu, kanonicy wrocławscy, odrzuciwszy Polaków, wybrali niejakiego Teodoryka, Czecha, dziekana wrocławskiego, który zresztą, jak niegdyś błędną drogą wszedł na dekanat, tak i z obecnego swego obioru nie miał pożytku. Po śmierci bowiem mistrza Stanka, dziekana wrocławskiego, mianowicie w roku 1350, Jan zwany Starzyk, archidyakon głogowski, rodem Opolczyk, mąż szlachetny i rozumny, licząc na łaskę Klemensa VI papieża, który go na godność w kościele wrocławskim wyniósł, dziekanat wrocławski, jako należny sobie objął, i przez egzekutorów swoich kazał dla siebie go zająć. Tymczasem papież Klemens ten sam dekanat, jako pozostawiony jego kollacyi, w tym samym roku miłościwie nadał mistrzowi Albertowi, plebanowi z Bochni, kanclerzowi dobrzyńskiemu, natenczas posłowi króla polskiego Kazimierza przy Stolicy apostolskiej. Zaś wspomniany Jan Starzyk, pozwany przed kuryę rzymską, przeszło sześć lat toczył o to spór z mistrzem Albertem, nareszcie pokonany przegrał sprawę, jednakże, nic się nie troszcząc w swojej starości o wyrok ekskomunikacyjny, pozostawał aż do śmierci w dekanacie. Po jego zgonie i pochowaniu po za cmenta-
- ↑ Długosz 338.
