Grono rycerstwa bitnej prowincyi mieczem wygubili, insze stany miejskie pognali precz, jako bydło na paszą.
Ale to większa, znak zbawienny, krzyże zrzuciwszy deptali; a Ciało Pańskie pod osobą chleba zawarte, z przybytku ołtarzów zelżywie wyrzucili.
I mówili: Uczyńmy że ustaną wszystkie święta gaurów w ziemi tej, a obrzędy ich zatarłszy, sama jedna muzułmanów wiara rozpostrze się po świecie.
Wyprowadźmy lud krzyżem znaczony za Propontydę, a na to miejsce od dalekiego Kairu naprowadźmy mieszkańców.
Dokądże o Boże naród ten urągać będzie? Iżali tak zawsze rekutyt[1] ten Imie Twoje święte bluźnić, i sromocić będzie przybytek Najwyższego.
Czemuż Panie zatrzymujesz rękę od posiłku wiernych? czemu nie wyciągniesz prawice Twojej na ratunek w tobie ufających?
Powstań o Boże! rozsądź sprawę naszę; wspomnij na hańbę ołtarzów Twoich, która Cię od tych kajmanów potyka.
Nie podajże bestyom dusz chwalących Ciebie; i dusz ubogich Twoich nie zapominaj do końca.
Tyś utwierdził mocą Twoją morze; tyś pokruszył głowy smoków w wodach.
Tyś jest Pan, który ukarawszy, wrócisz nam dziedzictwo nasze; i będziesz pamiętnym na zgromadzenie Twoje, któregoś nabył od początku
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi św. etc.
Magnus Dominus et laudabilis nimis. Ps. 87.
Za ucieczkę grzesznych, Pannę przenajświętszą dzięka.
Wielki jest Pan, i bardzo chwalebny, w mieście Boga naszego, na górze świętej Jego.
- ↑ Spolszczenie, które jest skróceniem łacińskiego recutitus — znaczy: obrzezaniec, Żyd.
