Strona:PL Kochowski-Psalmodia polska 019.jpg

 Nie tak niezbożni, nie tak, ale są jako proch ziemie, którym nagły wicher zakręciwszy, mięsza.
 Co na wierzchu, na spodek idzie, a gwałtowna kurzawa po krótkiej mięszaninie, co wiedzieć gdzie się rozleci.
 Bo targający jedność kościelną, sami się między sobą zgodzić nie mogą, a duch wichrowaty jak szkapa wyuzdany, który prostej drogi nie upatruje.
 Mięsza pycha rozum, który bez Chrystusa zbawienia szuka; a błędne owce powszechną wzgardziwszy owczarnią, w parowach błędów marnie parszywieją.
 Oświeć Panie rozum ich, aby tego uporu poprzestali; zawołaj przenikającym głosem: Szawle, czemu mię prześladujesz?
 Czemu dla uporu ludzkiego giniecie, zgodną prawowiernego kościoła nauką, słodkim macierzyńskich piersi pokarmem, zapamiętali gardząc.
 Za wymysłami tych hersztów idziecie, którzy złamawszy przysięgę Bogu, w tak niebezpieczną duszę waszą, sami zgubieni, zawodzą tonią.
 Niemasz tam zakonu ani ofiary, według prawidła apostolskiego; a kto temi ścieszkami idzie, ten niechybnie zginie.
 Obróćże oko do prawego Jeruzalem błędna Samarya; do Jeruzalem, które w sobie ma dom boży, bezkrwawą ofiarę, i ofiarujących kapłanów, od głowy Chrystusa niepochybną idących sukcesyą.
 Spytaj się nakoniec, zkąd brał moc ten prorok na opowiadanie piątej ewangielii? albo jako wyklęty z cerkwi bożej, mógł sobie przywłaszczyć charakter kaznodziejski?
 A zatem, uważysz, które objawienie wiary od Boga jest, a porzuciwszy nowowiernictwo, pójdź za tą, którą starowieczność utwierdza.
 Starowieczność bowiem i nieodmienność, są próbą nieomylną prawdy tego kościoła, przeciwko któremu, bramy piekielne nie przemogą.
 Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi świętemu, jako była na początku, tak i teraz, i zawsze, i na wieki wieków, Amen.