Ta strona została uwierzytelniona.
A więc dajcież mi umierać
Tam, gdziem się rodziła,
Bo ta ziemia nad świat cały
I ptaszynie miła[1].
∗ ∗
∗ |
. . . Tu tak miło i swobodnie dzień po dniu schodzi,
A myśl żadną pracą nie starta mozolną
Buja po niebie, czuje się wolną;
Lecz biedne serce w tym cięższéj niewoli
Czuje za nadto, co dręczy i boli;
Czuje i płacze samotnie, ukradkiem,
I jeszcze wspomnień i uczuć ostatkiem
- ↑ Poezyja ta napisana w r. 1847 podczas pobytu autora w Pasiecznéj, osadzie huculskiéj, w pobliżu Stanisławowa.
