Strona:PL Karol Bołoz Antoniewicz-Poezyje 181.jpeg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Dobrze mi mamo, było u ciebie,
Ale mi lepiéj świecić na niebie!
Bóg mnie pod sercem twojém zapalił,
Od twego serca mnie nie oddalił,
Tylkom do nieba mego wróciła,
Bym jaśniéj, święciéj tobie świeciła;
Lecz twoją jestem, twoją zostanę,
A jeźli czujesz w sercu twém ranę,
Ja mym promieniem ranę zagoję,
A jak się nocne wiją powoje,
Tak duszę twoję, myśl twą owinę,
W nieba, wieczności, porwę krainę.
Gwiazdka twe drogi życia rozświeci
W domowém kółku, wśród twoich dzieci,