Ta strona została uwierzytelniona.
„A gdy powrócisz do twéj zagrody,
„Boska cię Matka pocieszy.
„Pospiesz do Wisły, zaczerpniéj wody!“
Sierota ufa i spieszy.
Przyniosła dzbanek, rączki złożyła
I klęcząc pacierz odmawia;
Główkę do ziemi kornie schyliła,
Przed Kantym dzban z wodą stawia.
Jan Kanty krzyżem dzban błogosławił,
Modlił się długo i szczerze,
A gdy modlitwę swoję odprawił,
Dzban wody do ust swych bierze.
Lecz woda w mléko się przemieniła.
„Dziecino, Maryi złóż dzięki,
„Ona cię w smutku twym pocieszyła;
„Dzban mléka masz tu z jéj ręki.“
