Strona:PL Karol Bołoz Antoniewicz-Poezyje 023.jpeg

 Jego łagodność, pokora, posłuszeństwo zniewalały ku niemu wszystkie serca, a oraz wzbudzały powszechny podziw i uwielbienie. W kilka tygodni po wstąpieniu do zakonu obrany przełożonym nowicyuszów, wpływał na nich najzbawienniéj przykładem swoim, był kochany i szanowany jak ojciec. W chwilach wolnych od zatrudnień szukał rozrywki w muzyce; układał tkliwe i rzewne melodye, pisał pieśni, które potém nowicyusze śpiewali w kaplicy klasztornéj. Niektóre z tych pieśni, zwłaszcza na Boże Narodzenie i Trzy Króle upowszechniły się nawet pomiędzy okolicznym ludem.
 Gdy po dwóch latach nowicyatu nadeszła chwila złożenia ślubów zakonnych, rozporządził znacznym majątkiem w części ustępując go krewnym, zresztą zaś przeznaczając na cele dobroczynne, jakoto zapewnienie losu wiernym sługom, wsparcie ubogich, a nakoniec sprowadzenie z Francyi do Lwowa zakonnic Serca Jezusowego trudniących się wychowaniem, do czego znacznie się przyczynił.